Mag een museum onderdelen uit de collectie verhandelen? Waarom ik u die vraag zo plompverloren voorleg? Omdat ik afgelopen weekend een bericht onder ogen kreeg van de Stichting Bunkerbehoud Dordrecht die diezelfde vraag, zij het in andere bewoordingen, opwerpt op haar eigen Facebookpagina. Dit naar aanleiding van het feit dat er op Marktplaats en in kringloopwinkels met enige regelmaat spulletjes opduiken die, zo stelt de stichting, ooit deel uitmaakten van de collectie van het Dordtse Museum ’40-’45. Letterlijk (in enigszins cynische bewoordingen) schrijft de stichting: ‘Heeft u ook wel eens voorwerpen uit het oorlogsmuseum 1940-1945 willen kopen? Dan is dit uw kans! Vrijwel dagelijks zien wij voorwerpen uit de collectie (schenkingen van Dordtenaren) die via Marktplaats of bij een Dordtse kringloopwinkel worden aangeboden. Zo kunt u fietsen, uniformen of zelfs wapens en mortieren aanschaffen!’  
Dát het museum met een overschot aan spullen te kampen heeft is overigens geen nieuws. De subsidieverstrekker (lees de gemeente) vindt al jaren dat het museum niet eh… ‘museaal’ genoeg is. In het museumgebouw aan de Nieuwe Haven tref je vooral een bonte uitstalling van oorlogsrelikwieën aan, zonder enige richting of structuur. Ook ontbreekt het er aan een ‘formule’… aan visie, deskundigheid en een educatieve richting, zo luidt al jaren de kritiek. Het is dan ook niet onlogisch dat een inmiddels aangetreden nieuw bestuur schoon schip maakt en delen van de collectie wil afstoten… iets wat overigens niet ongebruikelijk is in de museumwereld. De vraag is echter of je dierbare, vaak geschonken spullen, waaraan soms hele persoonlijke ‘geschiedenissen’ verbonden zijn, zomaar te koop kunt aanbieden. De vraag stellen is hem beantwoorden: nee, natuurlijk niet; zo’n fiets uit de oorlog bijvoorbeeld – ooit onderdeel van een tentoonstelling in ’40-’45 en nu aangeboden bij Opnieuw & Co – is op zich misschien niet eens zo héél bijzonder… het verhaal er achter is dat ongetwijfeld wel.
Hier moet wat mij betreft snel onderzoek naar komen.