Heeft Dordt nog iets van een nachtleven? Mwoah. Ooit gehad dan? nou… ook niet echt, maar het was wél beter dan vandaag de dag. Ik herinner me uit mijn jeugd dat de uitgaanskeuze – overdag en ’s avonds bedoel ik – in deze, destijds ook nog eens terras-arme stad, stukken beperkter was dan tegenwoordig, maar er staat me toch óók een periode bij dat enkele kroegen (van heuse ‘nachtclubs’ was helemáál nog geen sprake) soms tot héél laat open bleven. Mijn voornaamste ‘doorzakjaren’ speelden zich af in het staartje van de jaren zeventig, alsmede de volledige jaren tachtig en ook in de nineties en ‘the early naughties’ was het voor mij, inmiddels oudere jongere, én nog wat overgebleven stapmaatjes ook zeker nog niet helemáál afgelopen. Een avondje stappen, zo voel ik vandaag de dag nóg aan mijn kuiten, behelsde vooral veel heen- en weergeloop: van Avontuur naar Dolhuis of vice versa… altijd nog even ‘checken’ of er in De Bombardon (nu Merz) nog iets te beleven was, soms naar een bandje in Bibelot of de Jazzsoos en als je dan écht een volledig nachtje door wilde halen waren er altijd nog het kraakpand Huize Johanna (Groenmarkt) en café Noordzicht – ook wel ‘Nooitdicht’ genoemd – aan de Boomstraat. Er waren vast nog andere ‘nachtbrakersplekjes,’ maar daar wist ik destijds kennelijk niks van. Hoe dan ook… ik heb op dit eiland wel degelijk menigmaal de zon op zien komen met een glas in de hand.
Het initiatief van onze ‘eigenste’ nachtburgemeester Juno en diens kompaan Tjarco van Raalte om van Dordt nu eindelijk eens een heuse ‘nachtstad’ te maken, juich ik dan ook van harte toe. Het duo richtte een zogeheten nachtraad op met als doel deze stad ook in de kleine uurtjes meer levendigheid te verschaffen. Ik wens ze daarbij alle succes, ook al ben ik zelf inmiddels blij als ik voor één uur ’s nachts onder de klamme lappen lig.