Je kunt het allemaal wel mooi opschrijven, maar eh… hoe dan? Diverse reacties van die strekking ontving ik naar aanleiding van een column die ik, enkele dagen geleden schreef, aangaande de verkeerspandemie die zich als sinds jaar en dag op zaterdagen op en rond de Vest afspeelt. Vanaf de rotonde (soms zelfs honderden meters eerder al) staat er op zaterdag op de véél te smalle Vest een beschamend lange file richting de parkeergarage Drievriendenhof. Later op die zaterdagen gaat die file (want nu ook stad uit) zelfs twee kanten op, waardoor fietsers min of meer genoodzaakt zijn de trottoirs te gebruiken en de voetgangers aldaar hun leven niet zeker zijn. Dit probleem speelt hier al zo’n beetje sinds de laatste eeuwwisseling, maar een oplossing – zo blijkt uit het feit dat inmiddels vier colleges hun handen er niet aan durfden branden – vergt radicale maatregelen. Je kunt de Vest niet verder verbreden (de trottoirs zijn er al smal) en het invoeren van eenrichtingsverkeer leidt weer tot ongewenste verkeersstromen richting de Steegoversloot en Sint Jorisweg. De enige oplossing is om de parkeergarage Drievriendenhof als het ware op te heffen voor binnenstadsbezoekers. Dat zal ongetwijfeld een hoop geld kosten (het ding is nu in particuliere handen) maar een deel van dat geld is weer terug te verdienen door van die garage (gelegen aan een winkelcentrum dat tóch al min of meer gedoemd is te overlijden) een parkeergarage te maken voor vergunninghouders. Daar tegenover moet dan natuurlijk staan dat de parkeergarages Spuihaven en Veemarkt uitgebreid dienen te worden én dat er, bijvoorbeeld op de Grote Markt, een ondergrondse parkeergarage wordt gebouwd. De Vest kan dan eindelijk weer een normaal ‘belaste’ straat worden (er zijn dan immers alleen nog maar verkeersstromen van leveranciers en omwonenden) en aan een deel van de toenemende vraag van binnenstadsbewoners naar parkeerruimte kan dan óók deels voldaan worden. Voor de parkeergarage aan de Visstraat geldt overigens precies hetzelfde.