Ik schreef er vier jaar geleden al over en kwam er (na teruglezen van die column) achter dat ik inmiddels ben teruggevallen in oude gewoontes. De oorzaak , u mag het ook een slappe smoes noemen, is haast. Ik huppel namelijk al maanden achtereen zo’n beetje dagelijks mijn nét iets te volle agenda achterna, met als gevolg dat ik weer ouderwets onnadenkend mijn boodschappen doe. Het resultaat: ‘s avonds bij het koken stapelt het plastic zich als vanouds op… exact zoals vier jaar geleden dus, toen ik me daar ineens zo ergerlijk bewust van werd.
Ik pak mijn plastic tas uit (juten tas vergeten mee te nemen) en stal mijn aankopen uit op het hardhouten keukenblad: twee vegaburgers (in plastic ‘huisje’), een (plastic) zakje mini-krieltjes, voorgedopte boontjes (eveneens in plastic), een flesje olijfolie (niet van glas maar van plastic), kwark (in een plastic pot), noten (plastic zakje met vershoud-strip) en gesneden magere kaas (in een plastic kokertje en mét plastic velletjes tussen de plakjes). En ja – voordat ú het zegt – ik voelde me een enorme (plastic) slapzak.
En ook al gooi ik die troep allemaal keurig in de plasticbak, ik had me vier jaar geleden toch écht heilig voorgenomen het roer hélemaal om te gooiden, ofwel… beter vooruit plannen op marktdagen (fruit, groente, vis en noten in huis halen zonder verpakking), sowieso niet meer dagelijks naar de supermarkt sjokken (dat doe je al snel als binnenstadsbewoner), geen in plastic voorverpakte sla-paketten en komkommers (met zo’n condoom eromheen) meer in huis halen en plastic boodschappentasjes sowieso vermijden.
In mijn krant lees ik dat een Rotterdams filiaal van Albert Heijn momenteel experimenteert met onverpakte producten. Je kunt daar je zelf meegebrachte potjes vullen met hagelslag, pasta, havermout of thee en áls je dat doet betaal je ook minder. Een topidee, waar ik graag aan meedoe. De eerste Dordtse supermarkt die deze mogelijkheid aanbiedt kan op mij rekenen als klant.