Twee keer al  (in 2012 en 2019) was Dordrecht evenementenstad van het jaar. Nu kun je natuurlijk je bedenkingen hebben bij dit soort ‘marketeers-belonen-marketeers-prijsjes’, maar feit is en blijft dat we die bekroningen voor het overgrote deel te danken hebben aan ‘onze’ vier grote evenementen, namelijk Dordt in Stoom, Big Rivers, de Boekenmarkt en de Dordtse kerstmarkt. Die trekken al sinds jaar en dag tienduizenden, zo niet honderdduizenden bezoekers naar dit eiland in de hoop dat die mensen later misschien nog wel eens terugkomen (dagtripje, misschien een nachtje erbij) om hier nog eens wat eurootjes uit te geven, hetgeen natuurlijk prettig is voor de plaatselijke middenstand. Die drie eerstgenoemde evenementen vinden dit jaar voor het eerst sinds de pandemie weer doorgang. Alleen de kerstmarkt niet dus en in mijn column van gisteren vroeg ik mij af of we daar nou zo rouwig om moeten zijn. Immers, de grootschaligheid van de kerstmarkt was tevens de ‘eigen’ bananenschil van dit evenement. De kerstmarkt was in de loop der jaren namelijk verworden tot een ordinair patatevenement (mensen sjokken al vretend langs kraampjes met Aziatische onzin) en had met ‘de kerstgedachte’ eigenlijk niet zoveel meer te maken. Ik vraag me af: heeft deze stad zo’n smoel-loos evenement eigenlijk nog wel nodig om toeristen te lokken? Ik bedoel: de tijd dat Dordt ‘het mooiste geheim van Nederland’ was ligt nu toch wel achter ons? We staan inmiddels toch al lang en breed in dat dagtoerisme-rijtje Alkmaar, Haarlem, Gouda, Leiden en Delft? Die kennelijk aanvankelijk zo broodnodige grootschaligheid heeft haar nut bewezen, maar is inmiddels al lang geen absolute noodzaak meer. Met die gedachte in het achterhoofd moeten we Big Rivers, Dordt in Stoom en de Boekenmarkt koesteren (goed vasthouden dus) en de tijd gunnen zich verder ‘in de diepte’ te ontwikkelen, zonder al te veel de nadruk te leggen op bezoekersaantallen. Niet groter maar simpelweg nóg mooier, lijkt me hier het enige juiste credo.