Sinds enkele weken loopt Gijs achter een rollator en dat vindt hij een tikkie gênant. Helemaal niet nodig, wat mij betreft, want mijn vroegere buurman is nu eenmaal 89 en sinds hij over dat ding beschikt heb ik hem helemaal zien opbloeien en kan hij weer zelf zijn boodschappen doen. ,,Ik had er natuurlijk veel eerder aan moeten beginnen’’, vertelt hij me voor de deur van de supermarkt. ,,Maar weet je? Ik kon me er nog niet bij neerleggen. Zo’n looprek met wieltjes schreeuwt gewoon: dames en heren, opgepast… hier komt een bejaarde aangesukkeld.’’
Ik schiet in de lach om die opmerking, die er zo theatraal uitkomt, maar ik snap wat Gijs bedoelt. Hij mag dan oud in jaren zijn, maar die ‘rol’ pást hem helemaal niet. Gijs is zo’n man die altijd al wat onbestendig was qua leeftijd en tot voor kort had ik me nooit afgevraagd hoe oud hij eigenlijk was. Ik bedoel… ik ken bejaarden van 40, maar ook senioren met een hoog pubergehalte en wat mij betreft valt Gijs, ondanks zijn ‘hulpstuk’ nog altijd onder die laatste categorie. Enkele jaren geleden, toen hij de 80 dus kennelijk al ruimschoots gepasseerd was, zag ik hem nog met veel passie de tango dansen in een of ander buurthuis, maar na een valpartij (,,Gewoon thuis gestruikeld over een stom bijzettafeltje’’) belandde hij in een ziekenhuis met een gebroken heup. ,,Zeg maar gerust verbrokkeld. Ik moest trouwens nog lullen als Brugman voor een nieuwe. Ze waren bang dat ik zo’n ingreep niet meer te boven zou komen. Na uitvoerig onderzoek kwamen ze er achter dat ik het hart heb van een jonge god en pas toen gingen ze overstag. Het gaat nu trouwens best goed hoor, maar ik heb m’n tangoklasje voorlopig maar even afgezegd. Dat komt later wel weer. ’’
Ik kan m’n lach nog nét inhouden, want ik realiseer me ineens dat Gijs dit niet eens grappig bedoelde.