Ik weet het  niet hoor, maar elke keer als ik weer eens een stukkie in mijn krant lees over een of ander slim en begripvol plan ter bestrijding van overlast van ‘hangjongeren’ in Zwijndrecht begint het bij mij lichtelijk te klotsen onder de oksels. Een jaar of zeven geleden wijdde ik al eens een column aan het, in mijn ogen, wel érg naïeve ‘hangjeugdbeleid’ daar aan de overkant. In juni 2015 besloot het gemeentebestuur, vermoedelijk op advies van de een of andere jongerenwerkersclub, om op een veld bij de Kloosstraat een beschutte hangplek neer te zetten. Ook kreeg de voetbalkooi die daar al stond een boarding en wat bankjes om die plek extra comfortabel te maken. Op die manier dus zou de overlast van ‘hangjongeren’ voor eens en altijd serieus worden aangepakt. Ja hoor… tuurlijk; er hangt ergens wat gajes rond waar de hele buurt al jaren geregeld van in de vlekken schiet en als beloning schenk je ze een nóg rianter onderkomen. Het ontbreekt er nog aan dat een jongerenwerker persoonlijk een kratje bier komt brengen en dat wijlen John Lennon nog een keer afdaalt vanuit ‘Rock Heaven’ om daar ‘Give Peace a Chance’ te komen zingen.
De hamvraag is natuurlijk of het allemaal geholpen heeft. Het antwoord is nee… integendeel zelfs, want de overlast van ‘hangjongeren’ is in Zwijndrecht de afgelopen jaren alleen maar toegenomen. Dit met als enige verschil – vandaar die aanhalingstekens ook – dat de Zwijndrechtse ‘hangjeugd’ van destijds eigenlijk al rond de 30 was en nu inmiddels dus alweer bijna de 40 aantikt. Achter die aanvankelijke jeugdige onschuld van toen kan niemand zich vandaag de dag dus meer verschuilen. Feit is gewoon dat op verschillende plekken in Zwijndrecht volwassen kerels hun omgeving staan te terroriseren. De tijd van pamperen, pappen, nathouden, analyseren, in kaart brengen, perspectief bieden en uitvoerig m in gesprek gaan lijkt me hier nu toch wel een keer voorbij.