Ik lees het gewoon in mijn eigen krant hoor… dat ProRail onlangs zeven kapotte brandkranen op rangeerterrein Kijfhoek heeft vervangen. Mooi, denk je dan in eerste instantie… het is immers altijd goed om iets wat kapot is te herstellen. Alleen, als je dan verder leest zie je dat ProRail dat niet uit eigen beweging, maar – en ik citeer – ‘op bevel van de veiligheidsregio’ gedaan heeft. Kennelijk gaat zoiets bij dit bedrijf nog altijd niet uit eigen beweging en dat baart me zorgen.
Elf jaar na die grote brand (er stond in 2011 een aantal wagons in de fik, waarvan één gevuld met het brandbare ethanol en even verderop stonden wagens gevuld met resten LPG), vier jaar na diverse andere levensbedreigende incidenten (waaronder een onbemande spooktrein die kilometers lang over Kijfhoek denderde), twee jaar nadat ProRail na felle kritiek van de Inspectie Leefomgeving en Transport wederom een aantal dwangsommen kreeg opgelegd omdat het met de veiligheid op het rangeerterrein nog altijd niet goed zat, blijkt dit bedrijf haar zaakjes simpelweg niet op orde te hebben. Kortom, ProRail weet donders goed dat het eigen onderhoudsplan niet deugt, maar kennelijk kan het zelf nog altijd niet inschatten hoe (en wáár) het beter moest. Niet voor niets moest de veiligheidsregio, met betrekking tot die brandkranen, weer eens op haar strepen gaan staan.
In een reactie stelt ProRail dat de brandveiligheid nooit in gevaar is geweest, maar dát wil er bij mij niet in; iedere leek kan immers bedenken dat, als brandkranen kapot zijn, de brandweer geen bluswater kan oppompen. En trouwens… voordat je in bestuurlijk Nederland de aanschrijving krijgt dat je een dwangsom tegemoet kan zien als je het probleem niet onmiddellijk oplost, moet er toch écht iets aan de hand zijn.
Het lijkt er op dat er bij ProRail nog altijd een cultuur heerst waarbij problemen pas aangepakt worden als die door anderen gesignaleerd worden. Tijd dus voor een hardere aanpak, lijkt me.