Ik kom even terug op de kwestie Weizigtpark. Eerder schreef ik al het volslagen belachelijk te vinden om daar ruim 120 bomen te kappen met als doel dit park ‘betere zichtlijnen’ te verschaffen ten faveure van ‘de sociale veiligheid’ aldaar. En ook al is de gemeente van plan om een deel van die te kappen bomen te vervangen door nieuwe, het is en blijft gewoon een slecht idee, vinden, zo is inmiddels wel duidelijk, de meeste Dordtenaren. Je kon dan ook al van mijlen ver zien aankomen dat hier vroeg of laat een of andere actiegroep aan de bel zou gaan trekken, hetgeen nu ook gebeurd is. ,,Wij zijn bezorgd over het verdwijnen van natuurkapitaal en aantasting van het park als groene oase van rust”, stelt het Platform Duurzaam Dordrecht, dat middels een al ruim 200 keer ondertekende petitie, hoopt te bereiken dat de gemeente de bomenkap in het Weizigtpark tot een minimum beperkt.
Wat mij aan deze kwestie opvalt is dat de gemeenteraad zich twee jaar geleden al in meerderheid positief over dit onzalige idee heeft uitgesproken, terwijl inmiddels duidelijk is dat de gemiddelde Dordtenaar dit helemaal niet ziet zitten. Dat doet mij denken aan die boot die, in het kader van een inmiddels alweer lang en breed achterhaald kunstproject, door de muur van de tuin van het Dordrechts Museum getrokken moest worden: de raad keurde het goed, maar de inwoners van Dordt kregen koude rillingen bij het idee alleen al. Wat is hier aan de hand? Voelen onze volksvertegenwoordigers hun achterban niet meer aan? Of hebben ze zich ook in deze kwestie door een handjevol ál te voortvarende ambtenaren en een dito college in de luren laten leggen? Het is een beetje van allebei vrees ik, maar toch vooral het laatste; ook nu zal weer blijken dat de voorstanders van toen (net als bij die boot) de stukken óf slecht gelezen, óf gewoon verkeerd begrepen hebben.