Maakt u zich geen zorgen… dit wordt niet mijn derde column over knarrenhofjes, ofwel over het initiatief van de Verenigde Seniorenpartij (VSP) om een dergelijke woonvorm – waarin ‘jong’ en ‘oud’ een beetje meer naar elkaar omkijken – in Dordrecht op poten te zetten. Nee, deze column gaat over scoringsdrift en geldingsdrang, of beter gezegd… over politiek in haar minst flatteuze verschijningsvorm.
Ik werd afgelopen week namelijk een beetje onpasselijk van de negatieve wijze waarop met name de partij Gewoon Dordt dit prachtige VSP-voornemen op voorhand al min of meer probeerde te torpederen. In plaats van dit raadsinitiatief (als mede-oppositiepartij) te omhelzen en te ondersteunen reageert Gewoon Dordt met narrige ‘Tweetjes’ onder het motto: ‘Zoiets hadden wij óók al eens bedacht’, ‘Er is hier niks nieuws onder de zon’ en ‘Daar gaan we nog eens kritisch naar kijken in de raad.’
Dat laatste is op zich niet verboden natuurlijk (prima zelfs), maar voor elke insider – en dat ben ik als beroepsvolger – was het in dit geval overduidelijk dat hier sprake is van een ernstig staaltje kinderachtige kinnesinne van een ietwat gefrustreerde ‘eenpitter’ (Gewoon Dordt dus) jegens een partij die het, bij de laatste raadsverkiezingen (4 zetels), wél goed deed. Want, ja natuurlijk heeft ook de Partij Gewoon Dordt in haar verkiezingsprogramma het een en ander opgeschreven over woonvormen voor senioren, maar het is  juist de VSP die al een groep van ongeveer 30 ervaringsdeskundigen bij elkaar verzameld heeft om van dit leuke idee (het realiseren van een knarrenhofje) nu eens serieus werk te gaan maken. En dus zeg ik: tuurlijk… debatteer hierover naar hartenlust in de raadszaal, waar zo’n discussie thuis hoort, maar probeer niet goedkoop te scoren met een doorzichtig potje populisme via de sociale media. Het is namelijk precies dát… het welbekende en ietwat viezige spelletje ‘elkaar vliegen afvangen’ waardoor kiezers zich meer en meer afwenden van de politiek. Slechte beurt van Gewoon Dordt dus..