Hoe ‘woke’ wil ik eigenlijk zijn? Waarom ik die vraag opwerp? Omdat ik momenteel, vaker dan ooit tevoren, vermaningen ontvang over allerhande ‘overtredingen’ die ik gemaakt zou hebben. Nu schrijf ik mijn dagelijkse column al elf jaar en ja, ik zal vast wel eens nét een tikkie té scherp, te lomp of onvriendelijk geweest zijn en ongetwijfeld zie ik dingen ook wel eens verkeerd, maar nooit heb ik de intentie om iemand doelbewust te kwetsen. Ik kan echter niet voorkomen dat mensen zich soms wél gekwetst vóelen. Voorbeelden? Onlangs haalde ik in een column een jeugdherinnering op… een voetbaltrainer, zo schreef ik, gaf me eens ten overstaan van de hele groep ‘op m’n flikker’ omdat ik, naar zijn smaak, niet genoeg m’n best deed. Een briefschrijver vond die terminologie beledigend ten opzichte van mensen met een andere geaardheid. Ik schreef hem dat dit zeker niet mijn intentie was en bood zélfs mijn excuses aan, maar zijn oordeel stond al vast: ik was een homohater… klaar. Ooit ook kwamen er boze brieven bij de krant over het woordje ‘rotweer’ dat ik eens gebezigd had. ‘Klagen over het weer is klagen over de Heer’ en dus moest deze ‘godslasterende journalist’ per direct geschorst worden. Dan was er nog die rechtszaak, waar ik verslag van deed: een gevalletje ‘eerwraak’ (met dodelijke afloop) dat zich, zo schreef ik, afspeelde in aartsconservatieve Turkse kringen. Hélemaal fout, zo stelde een antidiscriminatieclubje, want eh… door die etnische achtergrond (in dit geval cruciaal) specifiek te benoemen, had ik een hele bevolkingsgroep gestigmatiseerd. Op mijn verweer dat eerwraak in Dubbeldamse kringen verder niet echt gebruikelijk is, heb ik nooit antwoord gekregen. Kortom, deze columnist is kennelijk homofoob, xenofoob en blasfemist, dus als ik u was zou ik ‘m onmiddellijk ‘cancellen.’
Ik lig er niet wakker van, het zal me worst wezen. Mocht ik met deze opmerking nou alle slapelozen, veganisten en mensen zonder worst beledigd hebben… eh… sorry?