Ik probeer me over het algemeen niet al te veel te ergeren… niet in mijn privéleven en ook niet beroepshalve. En nee, da’s niet op advies van mijn huisarts, maar gewoon een beetje mijn eh… huidige staat van denken en doen, zeg maar. Niet dat ik nou altijd al zo’n verstandig mannetje was hoor (integendeel zelfs) maar met het vorderen der jaren leert een mens nu eenmaal dat ergernis als basisemotie nou niet bepaald het recept is voor een gelukkig bestaan. Ik bedoel… op mijn sterfbed zal ik vast niet denken: hè, had ik me nou tóch maar wat méér geërgerd in het leven. Dan kon ik nu als een gelukkig mens mijn laatste adem uitblazen.
En dus probeer ik mijn ergernismomentjes (want die héb ik natuurlijk wel) vandaag de dag zoveel mogelijk weg te lachen, weg te relativeren of van me af te schrijven en gedurende dat proces is het natuurlijk zaak om die fles met ouwe Rutte vooral dicht te laten. Vijf minuten AC/DC (en dan héél hard mee brullen) of een YouTube-momentje met Bllly Connolly of Tommy Cooper wil ook nog wel eens helpen.
Alleen eh… vandaag lukt het me even niet om ‘cool and collected’ te blijven. Waarom niet? Omdat ik écht boos ben op die anonieme briefschrijver die een hoogzwangere inwoonster van ’s Gravendeel uitmaakt voor ‘vuile negerhoer’, simpelweg omdat ze in het dorp een huisje betrok met haar Antilliaanse verloofde. Die brief is misschien wel afkomstig van dezelfde lafbek die zich enkele jaren geleden uitgaf voor een ‘buurtcomité’ dat het dorp graag ‘ongetint’ en dus ‘gezellig’ wil houden. Ach, ik hou me maar vast aan de gedachte dat veel inwoners van ’s Gravendeel zich destijds óók al in woord en gebaar van dit soort uitlatingen distantieerden.
Maar tóch… mocht u gisteren nou AC/DC over de Vest hebben horen schallen, dan weet u waarom dat was en bij wie het vandaan kwam.