Een schoolontbijt voor kinderen die met een lege maag op school arriveren. Daar kún je als weldenkend mens met een hart simpelweg niet tegen zijn. En tóch heb ik wel degelijk gemengde gevoelens bij dit op zich zo sympathieke en kennelijk helaas ook ó zo bitter noodzakelijke plan van wethouder Peter Heijkoop.
Waarom? Tja, in eerste instantie natuurlijk omdat het eigenlijk belachelijk is dat we in een land, dat nota bene in de top tien staat van meest welvarende landen op deze planeet, tot een dergelijk besluit moeten komen. Daarbij komt dat ik natuurlijk zo mijn bedenkingen heb bij ouders die hun kind in de vroege ochtend zonder eten de straat op sturen. Betreft het hier dan louter een geldkwestie? Dat vind ik moeilijk te geloven. Ik bedoel: wat kost nou helemaal één boterhammetje met tevredenheid of een bakkie brinta? Nee, ik denk dat het hier vooral draait om gezinnen met labiele ouders of met ouders die ’s ochtends, om welke reden dan ook, zelf hun bed niet eens meer uitkomen. Daar is dus hoogst vermoedelijk veel méér aan de hand dan louter een te krap budget. Zonder nou direct, naar wie dan ook, met een beschuldigende vinger te wijzen… een land dat ‘onmachtige’ ouders laat voortmodderen, waardoor kinderen de dupe zijn, is een land dat in alle opzichten faalt.
Maar ja… met principiële tegen-argumenten schieten hulpbehoevende kinderen natuurlijk geen broodkruimel op, dus laat ik mijn verontwaardiging over het feit dat zoiets eigenlijk niet nodig zou móeten zijn, dus maar even naast me neerleggen. Ik zeg, gewoon doen dus en daar ook niet te lang mee wachten. Dán maar een schoolontbijtje voor álle kinderen, zodat je geen onderscheid maakt en geen kind of ouder openlijk te schande zet. Persoonlijk heb ik daar best wel een gemeentelijk belastingcentje voor over en ik ben er van overtuigd dat de meeste Dordtenaren daar precies zó over denken.