Volgens mij heeft een welstandscommissie uiteindelijk maar één taak: er voor zorgen dat het, qua bouwprojecten in een stad, niet ál te onsamenhangend en lelijk wordt. Je roept moord en brand als een bouwplan écht niet deugt en verder verzand je niet te veel in details. Nu schrijf ik deze column al een jaartje of elf en het valt me op dat welstandscommissies in Dordt door de jaren heen nou juist vaak precies het tegenovergestelde doen; veel zeuren over onbenulligheden, maar schitteren door afwezigheid op momenten dat de stad écht een architectonische klap voor de bakkes dreigt te krijgen. Zo mochten er aanvankelijk geen ramen komen in het voormalige hoogspanningsstation aan de Noordendijk, hetgeen ‘ombouwen’ tot woningen onmogelijk maakte en aan een stroomstationnetje even verderop (eveneens om te bouwen tot appartementen) mochten dan weer – waarom weet niemand – geen balkonnetjes komen. Verder mochten de ramen van leegstaande (eveneens tot appartementen om te bouwen) kantoorpanden boven de Maasplaza niet te groot worden en aan het te verbouwen filmhuis mogen geen bolvormige markiezen worden opgehangen, terwijl die er nou juist zo sfeervol uitzien.
Ik ga nog even door: een plan om aan de Dubbeldreef tien betaalbare starterswoningen te bouwen werd geblokkeerd omdat deze huizen geen plat dak mochten hebben, want ‘een schuine kap, sluit beter aan bij de andere woningen in dit buurtje’ en nu ziet de commissie geen heil in de verbouwing van de voormalige Eurocinema tot woningen vanwege lichtgebrek (waar bést iets aan te doen is) en een, ik citeer ‘troosteloos uitzicht’ op de achterliggende parkeergarage. Wat een onzin: daar kijken namelijk zovéél appartementen rondom die garage op uit. Maar eh… een alles in de schaduw zettende kolos op de plek waar nu nog Dolderman zit is dan kennelijk weer géén probleem. Snapt u het nog?
Ik hou me maar vast aan de gedachte dat een gemeentebestuur zeur-adviezen ook in de wind kan slaan. Dá’s mijn advies.