Tja, Sliedrecht en de zondag… da’s van oudsher wel een dingetje hoor. Al vaker schreef ik, door de jaren heen, over deze godvruchtige, soms godvrezende gemeente, waar de tijd nog immer een beetje lijkt stil te staan. Waar de wijde wereld al zo’n beetje overal in dit land, ja óók op zondag, welig winkelt kijkt Sliedrecht het maar weer eens een paar jaartjes aan. Nou ja, niet héél Sliedrecht dus, want de VVD heeft toch maar mooi bij coalitiepartners CDA en SCP/Christenunie afgedwongen dat winkels die boven de A15 gelegen zijn (lees Nijverwaard) voortaan wél op zondag hun deuren mogen openen. Klink ik nu cynisch? Da’s wél mijn bedoeling, aangezien het simpelweg lachwekkend is wat de dames en heren politici hier, trouwens al vóór de gemeenteraadsverkiezingen, in achterkamertjes met elkaar bekokstoofd hebben. Want hoe je het ook wendt of keert, het is een bedenkelijk compromis natuurlijk… een raar soort halve oplossing waardoor Sliedrecht nu zomaar ineens een mallotig ‘gespleten’ dorp geworden is.
Toegegeven, dat wás het gevoelsmatig eigenlijk al héél lang, want de ‘religiepolitiek’ drukt hier nog altijd een stempel op het dorp die al lang niet meer in overeenstemming is met de moderne werkelijkheid. Daarmee wil ik niet beweren dat er geen ‘beminde gelovigen’ meer in Sliedrecht wonen, maar die zijn tegenwoordig in meerderheid  ‘kerkganger’ en tevens ‘zondagswinkelaar.’ Het één hoeft het ander immers niet uit te sluiten.
Wat de coalitiepartners nu bewerkstelligd hebben is dat Sliedrecht voortaan feitelijk uit twee halve gemeentes bestaat, met in elke ‘helft’ ondernemers die, ten opzichte van elkaar, ongelijke ondernemerskansen hebben. Het is het resultaat van een schaamteloos potje politieke schijnheiligheid, bedoeld om de achterban van alle drie de coalitiepartijen in het Baggerdorp een beetje tevreden te stellen.
Intussen haalt de gemiddelde Sliedrechter de schouders op en gaat op zondag, zoals eigenlijk heel lang al, gewoon winkelen in een gemeente waar de 21ste eeuw al wél een tijdje gaande is.