Zo héél af en toe ga ik er nog wel eens heen… naar een nieuwjaarsreceptie. Nee, meestal niet van harte, want het kost je altijd toch weer een hele avond of middag en ik heb in mijn werkzame leven – meestal beroephalve – eigenlijk al veel te veel van die, vaak nogal stroperige bijeenkomsten van bedrijven en verenigingen bijgewoond. Helaas kom je er soms niet onderuit en, gezien mijn functie als plaatselijke ‘temperatuuropnemer’ maak ik soms een uitzondering voor gemeentelijke nieuwjaarsrecepties. Het mooist vind ik altijd die in de wat kleinere gemeentes, omdat ze daar meestal een wat eh… plechtig en soms zelfs koninklijk karakter hebben. De burgervader of – moeder staat er meestal onder een foto van het Staatshoofd en wordt daar geflankeerd door de lokale ‘inluisteraar’ van dienst. Die laatste is vooral noodzakelijk als de burgemeester relatief nieuw is en dus nog niet iedereen kent. Ik heb, tijdens zo’n handjesschudfestijn, jaren geleden al, eens stiekempjes staan meeluisteren, al herinner ik me (héél gek) ineens niet meer of dat nou in Ambacht, Zwijndrecht, Dordrecht of Papendrecht was. Het ging bijna letterlijk als volgt… alleen de namen heb ik veranderd.
Burgemeester: ,,Wie is die vent in dat beige pak… kennen we die?’’ Influisteraar (meestal gemeentesecretaris, soms wethouder met vlieguren): ,,Ja, die kennen we. Da’s Flipse… keukenboer en voorzitter van een ondernemersclub. Je hebt hem onlangs even gesproken op een bedrijfsfeestje, dus hij gaat je ongetwijfeld tutoyeren. Zijn voornaam is Henk en zijn vrouw heet Anja… da’s die met dat rooie jurkje. Zij doe iets bij de Rotary, dus vraag haar maar hoe het met het voorleesproject voor Oekraïense kinderen gesteld is. Trouwens, die Flipse wil héél graag uitbreiden met z’n zaak, maar de raad ziet dat niet zitten, dus mocht hij daarover beginnen dan neem ik het wel van je over. En eh… o ja, als je hem straks een hand geeft, tel dan na afloop wél even je vingers na.’’