Hoe zat het ook alweer? Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Volgens mij wordt die dichtregel in mijn vakgebied, wel vaker als ‘quote’ ingezet en nu ik me daar dus óók schuldig aan maak, vind ik het wel zo netjes om er bij te vermelden dat het hier een strofe uit een prachtgedicht van Willem Elsschot betreft. Dat gedicht gaat trouwens over – laat ik het wat ruim interpreteren – een slecht huwelijk, maar is toch ook ernstig van toepassing op het tempo van woningbouw in deze stad. Uit cijfers van het CBS blijkt namelijk dat er in Dordrecht vorig jaar slechts 159 nieuwbouwwoningen werden opgeleverd. In 2021 waren dat er nog 506, dus dat is een daling van maar liefst 69 procent. Deze stad wijkt daarmee af van de landelijke trend en dat verbaast me eerlijk gezegd wel een beetje, aangezien nu al drie opeenvolgende colleges in deze stad behoorlijk stevig van de toren blazen over hun bouwambities. Kennelijk moeten we die ambities dus als  ‘droom’ interpreteren, want dromen zijn immers meestal bedrog toch? Maar om even bij dat gedicht te blijven… wat zijn dan die wetten en praktische bezwaren? Tja, ik kan er wel een paar noemen natuurlijk, zoals de nog altijd stijgende bouwprijzen, milieubeperkingen (u weet wel, stikstof en zo), dure bouwgrond, de toegenomen kosten van op zich óók nog eens schaars bouwmateriaal en uiterst gecompliceerde en dus tijdrovende bezwaarprocedures. En ik weet het… onder die ‘omstandigheden’ moet je als lokale overheid maar eens proberen iets van een  inhaalslag te realiseren. Tot zover die ‘wetten en praktische bezwaren’ die ‘tussen droom en daad’ in de weg staan. Het zijn verzachtende omstandigheden, alleen kán en mág dit college zich dáárachter inmiddels niet meer verschuilen. Tussen ambities en resultaat staat volgens mij in Dordt namelijk iets héél anders in de weg… namelijk gebrek aan heuse daadkracht. Dát valt zelfs met poëzie niet te verbloemen.