Dat ik elke dag weer kan schrijven wat ik wil zonder ook maar één moment angstig over mijn schouder te hoeven kijken, beschouw ik als een geschenk, ‘gekregen’ van mensen die ruim tachtig jaar geleden het lef hadden om mijn vrijheid, úw vrijheid, onze vrijheid te bevechten met gevaar voor eigen leven.
Met die gedachte in het achterhoofd zal ik vanavond twee minuten stil zijn; niet alleen uit respect voor die mensen die destijds opstonden voor de vrijheid, maar ook vanwege al die mensen die, op welke manier dan ook, slachtoffer werden… louter om wie ze waren (Joods bijvoorbeeld) of omdat ze zich op het verkeerde moment op de verkeerde plek bevonden. In het uur voor de dodenherdenking klinken vanavond in de Singelkerk de namen van negen plaatsgenoten, van wie er acht de tweede wereldoorlog niet hebben overleefd: Ook ik probeer altijd in een van mijn columns op of rond de 4^de mei ‘mijn’ stiltemomentje een gezicht te geven. En dus wil ik het vandaag hebben over Diet Kloos-Barendregt en haar echtgenote Jan Kloos. Al in 1941 organiseerde Diet huisconcerten voor ontslagen Joodse musici en zo raakte zij betrokken bij het verzet. Ze regelde onderduikadressen en voedselbonnen, verspreidde ondergrondse blaadjes en later ook wapens. Op 22 november 1944 trouwde ze met verzetsleider Jan Kloos, die voor de inlichtingendienst van de binnenlandse strijdkrachten en de illegale inlichtingendienst Groep Albrecht werkte. Twee weken na hun huwelijk werd het echtpaar gearresteerd. Jan werd gemarteld en gefusilleerd, Diet, op wie kennelijk geen concrete verdenking rustte, werd vrijgelaten en pakte haar verzetswerk weer op… onder andere als koerierster van de binnenlandse strijdkrachten. Na de oorlog studeerde zij af aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en werd ze een nationaal bekend zangeres van klassieke werken. Ze overleed in 2015 en ik vind het oprecht jammer dat ik haar nooit heb mogen ontmoeten… niet eens voor een interview, maar simpelweg om dankjewel te kunnen zeggen.