Jaren achtereen woonde ik zo’n beetje om de hoek van (wijlen) café De Pul. Ik kwam daar eigenlijk nagenoeg nooit binnen, want in mijn jeugdjaren was De Pul nou juist zo’n café waar je als jongere (lang haar, opoefiets, spijkerjekkie, pakkie Samson in de borstzak) juist met een grote boog omheen liep. Overigens had dat helemaal niks te maken met de uitbaters, want dat waren hele vriendelijke mensen, maar simpelweg met het feit dat De Pul nu eenmaal niet bepaald ‘hip and happening’ was. Eerlijk gezegd stond De Pul in mijn jonge jaren vooral bekend als een zuipschuitencafé, waar ze in de late uurtjes het liefst Koos Albers het biljart op reden en waar aan het eind van de avond ook nog wel eens spontaan een knokpartijtje uitbrak. Bijzonder dus dat ik, tijdens een tripje naar Londen, nou juist in zowel een Brits als een Amerikaans reisgidsje over Dordrecht (ik verzamel die dingen) de volgende tekst aantrof: ‘Voor wie deze stad écht wil leren kennen is een bezoek aan het typische Dordtse café De Pul de moeite waard.’ Best apart, aangezien er in die gidsjes destijds geen enkele ander horecagelegenheid op dit eiland werd aangeprezen.
Sinds begin 2021 stond De Pul leeg, nadat eigenaresse Coby Tijssen de zaak (na het overlijden van haar echtgenoot Gijs) sloot. Daarna brak de Coronacrisis uit en dat luidde het einde van De Pul in. Tot mijn plezier lees ik in mijn krant dat De Pul nu aangekocht is door Vincent Bek, die al bijna drie jaar lang op uiterst succesvolle wijze (want vaak ‘volle bak’) het café De Lachende Monnik aan de Voorstraat West runt. De Pul, zo heb ik begrepen wordt ‘omgedoopt tot Top (eerbetoon aan de Dordtse schrijfster Top Naeff) en krijgt een retro-uitstraling met veel aandacht voor de literatuur én de wielersport.
Lijkt me heerlijk om daar volgend jaar, samen met wielervrienden, ‘de hoogmis’ te mogen aanschouwen. En eh… vóór de Tour al open, hoop ik.