Lezen, lezen en nog eens lezen. Da’s voor deze columnist zo’n beetje dagelijkse arbeid. Ik baseer mijn mening immers op de kennis die ik opdoe door het opnemen van de informatie die ik voor handen heb. En ook al ben ik inmiddels gepokt en gemazeld in het doorspitten van allerhande ambtelijke ‘stukken’, het overkomt me nog regelmatig dat ik na het lezen nog altijd tot de conclusie kom dat ik de materie op zich wél snap maar eigenlijk niet begrijp. Zo’n Bassie-gevoel kreeg ik onder andere na het lezen van de conclusies van de Rekenkamercommissie Dordrecht naar mogelijke verbeteringen op het gebied van bereikbaarheid en mobiliteit op en rond dit eiland.
Wacht even… u bent na het lezen van die zin toch niet stiekem in slaap gevallen hè? Nou ja, ik moet toegeven dat ik óók niet bijster opgewonden raakte van het feit dat de ‘Dordtse Rekenkamer’ na intensief onderzoek tot de slotsom is gekomen dat de gemeente Dordrecht de bereikbaarheid van en in de stad kan verbeteren door méér duidelijke doelen te stellen en meer samenhang in het beleid aan te brengen. Bent u daar nog?
Ik heb het óf niet goed begrepen, óf ik begrijp het als volgt: onze bestuurders en ambtenaren zijn écht van goede wil (dat geloof ik ook oprecht hoor) maar ze rotzooien uiteindelijk kennelijk tóch maar wat aan als het om mobiliteit, ofwel verkeer, vervoer en bereikbaarheid in deze stad gaat. Nog simpeler vertaald: het komt maar al te vaak voor dat de ene hand niet weet wat de andere hand doet of zojuist gedaan heeft, ofwel… niemand ‘ziet’ kennelijk het totaalplaatje. Dat lees ik althans in de aanbevelingen van de Rekenkamercommissie, gebaseerd op onderzoek van een bedrijf dat in mobiliteit heeft doorgeleerd. Hoe zou Adriaan dit uitleggen? Ik denk als volgt: ‘Kijk Bassie, alle puzzelstukjes zitten in deze doos; we zoeken alleen nog iemand die kan puzzelen.’