Toen ik het voor het eerst hoorde dacht ik dat het een nieuw werkwoord was. Stadswerven. Ik had er zelfs beelden bij: politici die in de binnenstad enthousiast handjes schudden en partijfolders uitdelen om kiezers op hun hand te krijgen. ,,Wat gaan we vandaag doen… stadswerven? Nee, we gaan naar Sterrenburg.”

Trouwens, over zichzelf verkopende politici in de binnenstad gesproken: op zaterdag ga ik wel eens met de kinderen naar de markt voor een frietje en wie staat daar, tot mijn grote verbazing in die kraam, onder het oog van het lokale journaille, patatjes oorlog te scheppen? Winny de Jong met een witte jas aan. Wees nou eerlijk, da’s toch even schrikken, zo zonder waarschuwing vooraf. ,,Mayonaise dabei?”

De kinderen kozen voor vis. Pim zou het zo gewild hebben.

Maar goed, we waren bij Stadswerven en ik had het natuurlijk weer helemaal mis. Het gaat hier niet om een werkwoord maar om een superprestigieus project… de ultieme natte droom van stadsbestuurders, topambtenaren en projectontwikkelaars. U leest er waarschijnlijk van alles over in deze Binnenstadskrant. Het gaat allemaal om dat grauwe stukje Dordt tussen de Noordendijk en de Beneden Merwede. U kent het misschien van wijlen scheepswerf De Biesbosch en van de oude elektriciteitscentrale. Ooit was er de drinkwatervoorziening en lag er een supermarkt met de no-nonsense-naam Bouwlust, een soort ‘Bas avant la lettre’. Stadswerven, maar zo heette het toen nog niet, was het meest onbekende en meest onbeminde stukje van de stad en als je er écht niets te zoeken had kwam je er eigenlijk nooit.

Nu wordt dit stukje Dordts grondgebied in gemeentefolders en op de websites in ware makelaarstaal omschreven, want plotseling is het plekje goud waard geworden: ,,Aan het mooiste historische waterfront van Nederland bij het drie-rivierenpunt van Maas, Merwede en Noord, kan met een grote variatie aan woningen en voorzieningen voor cultuur en (water)recreatie een nieuw hart voor het Drechtstedengebied worden gecreëerd. Lees ik dat goed? Een nieuw hart voor het Drechtstedengebied? Wat is er mis met het ouwe hart? Tja, daar zitten wat gaten in en de boel dreigde zo langzamerhand een beetje dicht te slibben. Maar na wat oplapwerk blijkt dat ouwe hart het nog best te doen. Begrijp me goed hoor, ik ben er heus niet tegen. Alles wat deze stad mooier, beter, dynamischer en aantrekkelijker maakt dan ze nu al is wordt door mij met hoopvol positivisme ontvangen. Maar een nieuw hart? Nee… hooguit een gouden pacemaker.

Kees Thies