Weet je wat het is met latrelaties? Ze zijn vaak best leuk, zolang het duurt. Met latrelaties (het hangt ook een beetje van de lengte van de lat af) kan het uiteindelijk meestal maar twee kanten op: het latje knakt en de relatie is naar de vaantjes of het latje is uiteindelijk helemaal niet meer nodig omdat beide partijen er, na jaren van om elkaar heen draaien, achter komen dat wonen onder één dak best leuk kan zijn en ook een stuk voordeliger is (niet per definitie in die volgorde). Latrelaties, behalve dan bij stellen op leeftijd, die al er al een huwelijk (of wat) op hebben zitten, zijn meestal geen lang leven beschoren, omdat één van de partijen vroeg of laat problemen krijgt met de status quo. Weet je wat het is Piet? Ik heb de laatste tijd zo’n gevoel van… is that all there is? Moeten we onze relatie niet eens naar een hoger plan gaan tillen? Piet kan ook Henk heten, of zelfs Kees, maar uiteindelijk wordt er, na een paar van dat soort teksten, toch een keertje een knoop doorgehakt. En zo is dat dus bij de Drechtsteden ook. We weten allemaal dat een uiteindelijke Drechtstad onvermijdelijk is. De Drechtstedengemeenten zijn al sinds jaar en dag sterk aan elkaar verbonden en tot elkaar veroordeeld, maar houden zichzelf voor de gek met iets wat ze ‘eigen identiteit’ noemen. Elke gemeente in deze regio heeft zijn eigen gemeenteraad en zijn eigen burgemeester, maar het overgrote deel van het ambtelijk apparaat daarachter is al lang intergemeentelijk en ook heel veel diensten, zoals vervoer, elektriciteit, water, waterhuishouding, wonen en gezondheidszorg staan volledig los van de individuele gemeentes. We zijn al lang één stad met z’n allen… we ‘latten’ al veel te lang, maar de lokale bestuurders willen of durven dat niet toe te geven. Gemeentebestuurders uit de Drechtsteden schuiven maandelijks wat lafjes aan bij die tandeloze Drechtraad, waar ze vooral proberen om niet te denken aan dat griezelige begrip ‘gemeentelijke herindeling’, terwijl ze allemaal donders goed weten dat we daar zo zoetjes aan écht niet meer omheen kunnen. Het ‘D’-woord zal zelden hardop in gemeentelijke wandelgangen worden gebezigd. Het is, vooral voor heel veel kleine bestuurders, de ‘D’ van Damocles.