Een oude man zit op een bankje van het Vrieseplein en voert de duiven. Hij heeft twee grote plastic zakken met voer bij zich en de ruimte om hem heen is volledig ingenomen door zijn gevederde vrienden. ,,Hé, doe dat nou toch niet”, het wordt hier steeds viezer’’, roept een buurtbewoner die langs loopt. Met een hels lawaai fladdert de duivenmassa voor heel eventjes op. Als de boze buurtbewoner uit het zicht is nemen ze razendsnel hun plekje weer in. ‘Dood aan de duif’, roept de buurt, maar liever niet hardop, want voor je het weet staat Marianne Thieme met een spandoek voor je deur. Duiven hebben nu eenmaal van huis uit een goeie PR. Gert en Hermien zongen in een vorige eeuw al over die gezellige duiffies op de Dam en bij een bruiloft of sportevenement wordt, ter opluistering van de feestvreugde nog wel eens een maagdelijk wit exemplaartje het zwerk ingejaagd. De duif, al dan niet met een olijftakje tussen de snavels, staat ook bekend als symbool voor vrede en op rouw- of trouwkaarten kom je maar al te vaak een tortelpaartje tegen. Dat kan dan allemaal wel zo zijn, maar ‘onze’ Dordtse duiven zijn luchtratten. Ze zijn grauw, grijs, dik en vies en eigenlijk moeten we er gewoon van af. Zielig? Ja, vind ik ook, maar dán de feiten: ze brengen paratyfus over en ze dragen parasieten bij zich, die schadelijk zijn voor mens en huisdier.
Vaak hebben ze ook vlooien en luizen tussen hun veren, die weer overspringen naar uw hond of kat. Duivennesten veroorzaken veel rommel en viezigheid en trekken ongedierte aan als motten, kevers en mijten, die weer uw huis binnendringen. Écht, ik gun de oude man zijn geluksmomentje, maar ik lees ook dat bewoners aan de Nassauweg stapelgek worden van de duivenoverlast, ik zie de over de balkons gespannen netten op de balkons van de appartementen op de Nieuwbrug en ik zie het Vrieseplein elk jaar witter worden. Jawel, duivenpoep is wit. Wist u trouwens dat één duif maar liefst 14 kilo aan uitwerpselen per jaar produceert? Nog mazzel dat koeien niet kunnen vliegen.