,,Dit lichaam heeft me gebracht tot wie ik ben. Het is jammer dat het me nu in de steek laat.’’ Theo Bos, trainer van FC Dordrecht, verloor afgelopen donderdag, op 47-jarige leeftijd, de belangrijkste wedstrijd van zijn leven en ook al kwam dat bericht niet helemaal onverwacht, de klap komt toch keihard aan. En natuurlijk leef je dan in eerste instantie mee met Theo’s naaste familie, toch gaan mijn gedachten onwillekeurig ook uit naar Dordrechts technisch directeur Marco Bogers, die het nu ongetwijfeld héél moeilijk moet hebben. Ongeveer een jaar geleden werd bij Theo Bos alvleesklierkanker geconstateerd en toen, na enkele maanden, bleek dat het voor de voetbaltrainer, die de kracht uit zijn lichaam voelde wegvloeien, nauwelijks nog mogelijk was om door te werken, heeft Marco er werkelijk alles aan gedaan om zijn trainer er zo veel mogelijk ‘bij’ te houden. Daar heb ik diep respect voor.
Een paar maanden geleden gaf Theo Bos, voor de camera’s van RTV Rijnmond nog een laatste interview af en als goede verstaander kon je daaruit opmaken dat hij dat contact met generatiegenoot Marco enorm op prijs stelde. In eerste instantie, zo gaf Theo zelf aan, waren die ‘voetbalgesprekken’ een mooi afleiding gedurende zijn ziekteproces, maar er vloeide uiteindelijk, van beide kanten ook een dierbare vriendschap uit voort.
Ik heb het Rijnmond-interview met Dirk Jan Stouten en ook een interview met Joep Schreuder (NOS) gisteren nog eens via internet teruggekeken en daaruit komt een indrukwekkend beeld naar voren van een strijdbare man die, in de wetenschap van het onontkoombare, probeert het maximale er nog uit te halen. Theo Bos deed dat óók als voetballer en toonde diezelfde instelling als trainer van FC Dordrecht. De combinatie Theo Bos, Marco Boogers, FC Dordrecht had alles van een ‘match made in heaven’ want deze drie-eenheid wist het beste in elkaar naar boven te brengen. Het is, niet alleen in voetbaltechnisch opzicht, maar vooral in menselijk opzicht diep droevig dat dit sprookje niet mocht eindigen met ‘lang en gelukkig’. Theo Bos was helaas maar een korte periode ‘van Dordrecht’, maar hij heeft in deze stad een onuitwisbare indruk achtergelaten.