Als je er goed over nadenkt is het eigenlijk de omgekeerde wereld: de gemeente wil zo’n vijf miljoen uit de achterzak trekken om het aantal fietsongelukken op de rotonde Groenezoom in Stadspolders terug te dringen en, je zou het niet verwachten, het is juist de Fietsersbond die dat ‘geld over de balk smijten’ vindt.
Met de aanleg van een bruggetje of (veel duurder nog) een fietstunnel wil de gemeente bewerkstelligen dat fietsers en automobilisten elkaar op deze gevaarlijke rotonde niet meer tegenkomen. De fietsersbond en een lokale stedenbouwkundige in ruste vinden dat eigenlijk zonde van dat enorme prijskaartje, want, zo stellen zij, het kán goedkoper en als je als gemeente dan tóch zo ‘fietsminded’ bent kun je dat bedrag beter verdelen onder andere ‘fietspijnpunten’ op dit eiland. Ik voel wel wat voor het alternatieve plan van de gepensioneerde stedenbouwkundige Arij van der Stelt. Hij vindt namelijk dat je de snelheid van automobilisten er, al vóór de rotonde, drastisch uit moet halen met behulp van onder meer drempels en een ‘nauwere’ rotonde. Het geld dat je dan over houdt kan dan worden aangewend om andere, voor fietsers onveilige situaties, aan te pakken. Ik heb het er in mijn columns al vaker over gehad, maar Dordrecht zit echt barstensvol met verkeersoplossingen die op papier aanvankelijk misschien wel aardig leken, maar, door hun onorthodoxheid, in de praktijk nagenoeg onwerkbaar zijn. Zo is de rotonde bij de Toulonselaan/Transvaalstraat, waar de snelheden van automobilisten hoog liggen, niet alleen gevaarlijk voor fietsers, maar ook nog eens behoorlijk onduidelijk. En wie uit de Krispijntunnel komt (aan beide kanten) kan alleen maar hopen dat autobestuurders daar een beetje attent zijn, want het kan zomaar gebeuren dat ze daar doorrijden in plaats van, zoals het hoort, voor die haaientanden te stoppen. Vooral automobilisten die de situatie niet echt kennen zijn geneigd om in en vanuit die tunnel stevig door te scheuren. Al fietsend door Dordt of met mijn snorscooter zou ik me in Dordt eigenlijk zo vrij als een vogel moeten voelen, maar eerlijk gezegd voel ik me hier op een tweewieler vaak eerder vogelvrij.