Ooit betitelde ik ze als Sjors en Sjimmie, maar daar heb ik nu met terugwerkende kracht spijt van, aangezien ik dat als een vorm van karaktermoord beschouw op dit pientere rebellenclubje uit de stripverhalen van mijn jeugd. Ik heb het over de WEK-dames, die een week of wat geleden zo genadeloos door de Dordtse kiezers werden afgestraft. Nancy Witsen Elias kreeg 463 stemmen en slechts127 Dordtenaren stemden op Diana Kensenhuis. Dat was dermate weinig dat het WEK-theekransje de politieke arena met de staart tussen de benen moest verlaten. Opgeruimd staat netjes dacht ‘tout’ politiek Dordrecht, want de afgelopen jaren hield het malle duo zo’n beetje elke raadsvergadering op met zinloze woordvoeringen waarin vooral blijk werd gegeven van gebrek aan dossierkennis in het bijzonder of gebrek aan welke kennis dan ook in het algemeen. In het Stadhuis wordt nu gekscherend gesproken over de fractie WEG. Maar de dissidente dames gaan gewoon verder met het grijsgedraaide ‘Wij hadden hier nog zó voor gewaarschuwd’-liedje. Nu eisen ze per direct opheldering van B&W over de onlangs bekend geworden ICT-fraude, waarvan het servicecentrum Drechtsteden het slachtoffer is. Deze affaire (frauduleuze ICT’ers hebben de Drechtsteden voor tonnen opgelicht) was al enige tijd intern bekend, maar werd onlangs bij de raad aanhangig gemaakt in een klokkenluidersbrief aan alle fractievoorzitters, maar de WEK-jes doen het nu voorkomen alsof zíj deze zaak publiekelijk hebben aangeslingerd. Met welk doel? Het justitiële onderzoek loopt immers al, er worden crisisvergaderingen belegd op zowel gemeentelijk als op Drechtraadniveau en de centen worden teruggevorderd. Het antwoord is duidelijk: WEK heeft zichzelf opnieuw uitgevonden als politiek platform met maar één doel… Wraak: wraak op BVD-lijstrekker Piet Sleeking, uit wiens partij de dames indertijd boos wegliepen, wraak ook op alle andere wethouders en raadsleden die zo opzichtig gaapten of ineens ernstig moesten plassen als Nancy of Diana weer eens bezig waren met hun tenentrekkende ‘stating the obvious’-kunstje. Slechte verliezers… Sjors en Sjimmie onwaardig.