Woningnood. Het is een begrip uit mijn jeugd… lesstof op school zelfs. Zo was er woningnood in de 19^e eeuw toen veel werkzoekenden (industriële revolutie) naar de steden trokken en ook nét na de oorlog was de behoefte aan huizen (wederopbouw en babyboom) ongekend groot. Tussen 1945 en 1960 werden in dit land, in rap tempo, meer dan een miljoen, meestal eenvoudige huurwoningen gebouwd, maar zelfs dát was nog niet genoeg om alle jonge gezinnen van een ‘eigen’ onderkomen te voorzien. Vanaf 1970 gingen vraag en aanbod even een tijdje gelijk op, al verdween de woningnood nooit helemaal. In de jaren tachtig bijvoorbeeld was er wederom een ‘woningnoodgolf’ die leidde tot de opkomst van de kraakbeweging.
In Dordt hebben we momenteel ook weer met woningnood te kampen. Nou ja, afgezet tegen bovengenoemde periodes is dat misschien een wat groot woord, maar feit is dat  de wachtlijsten voor sociale huurwoningen hier lang zijn, dat betaalbare koopwoningen voor ‘starters’ met de dag schaarser worden en ook in het duurdere segment is de vraag momenteel groter dan het aanbod. Er is dus (geen mening maar een feit) behoefte aan nieuwbouw maar ondertussen zijn en blijven we natuurlijk wél een eiland. Er zijn hier dus letterlijk grenzen (rivieren) die ‘uitbreiding’ in de weg staan. Het grote dilemma is nu: gaan we huizen neerzetten in het toch al schaarse groen of gaan we vooral de gaatjes opvullen? Inbreiden heet dat met een mooi woord en volgens mij is er juist op dát vlak in Dordt nog veel winst te behalen. Zo wordt er in de binnenstad (ooit een bestuurlijk streven) nog veel te weinig boven winkels gewoond en moet er rond de Spuiboulevard 2.0, een evenwichtige woningmix komen van diverse prijscategorieën. En dan nog wat: die gedroomde Dordtse Kil IV, die 67 hectare ten zuiden van de Wieldrechtse Zeedijk, die gaan we écht niet vol bedrijven krijgen hoor. Is daar niet wat ruimte over voor een bescheiden woonwijkje á la Wilgenwende?
Laten we die polders tussen Dubbeldam en Sterrenburg in ieder geval lekker groen houden. We moeten een beetje kunnen blijven ademen toch?