Ze worden steeds brutaler, die straatcolporteurs die het winkelend publiek, voor de ingang van de supermarkt en op de Sarisgang aanspreken. Nu heb ik daar op zich geen moeite mee (ik kan aardig slalommen), maar dat heb ik wél  met de halve waarheden die ze steeds vaker verkondigen. Dáár wil ik het vandaag met u over hebben… over de leugenachtige manier waarop  beroepswervers (want dát zijn het) vandaag de dag geld uit uw en mijn zak proberen te kloppen. Voorbeeld? Afgelopen zaterdag vroeg iemand me, namens de een of andere stichting (ik noem geen namen, want het kan best zijn dat die instelling reuze goed werk doet) of ik die enorme ontploffing in Beiroet had meegekregen. Natuurlijk had ik dat en voor de acute hulpverlening aldaar had ik dan ook best een eenmalige bijdrage over. Dat ik geen muntjes in m’n portemonnee had was geen probleem, want ik kon gewoon pinnen. ,,Kom maar op met dat apparaat… tik maar vijf euro in’’, zei ik nog tegen de collectant, maar zó makkelijk ging dat niet. ,,Ik wil eerst wat gegevens van u hebben… uw naam, adres en uw mailadres graag.’’ Ik vroeg hem waarom dat nodig was: ,,Het gaat hier toch om een eenmalige bijdrage?’’ En daar begon het grote draaien met de waarheid. De jongen antwoordde namelijk bevestigend, maar vertelde pas na aandringen het volledige verhaal. Mijn bijdrage wás namelijk helemaal geen eenmalige, maar een maandelijkse bijdrage, of beter gezegd, een lidmaatschap en voor elk geworven lid ontvangt de collectant, zo is mij nu duidelijk, een vooraf afgesproken bedrag, behalve dan – en ik citeer – ,,wanneer u direct reageert op de bevestigingsmail die u over enkele dagen ontvangt. U kunt dan meteen weer opzeggen, zodat uw bijdrage eenmalig blijft.’’
Ik heb de jongen beleefd afgewimpeld en eenmaal thuis een tientje voor Beiroet overgemaakt aan Giro555. Jammer hoor, voor al die belangeloos werkende vrijwilligers dat collectant tegenwoordig ook een beroep is.