Veel verontwaardigde reacties op de Facebookpagina van mijn krant over de aankondiging van de gemeente Dordrecht om de grijze kliko’s voortaan niet elke twee, maar eens per vier weken (door HVC) te laten ophalen. De achterliggende gedachte bij dit besluit is dat het scheiden van afval hierdoor een stimulans krijgt en om die reden wordt het ophalen van plastic dan ook juist geïntensiveerd. Door meer en beter te scheiden, zo stelt de gemeente, kan het restafval dat Dordtenaren ‘produceren’ gehalveerd worden, waardoor de afvalstoffenheffing binnen de perken kan worden gehouden.
Nu heb ik als binnenstadsbewoner met die nieuwe ophaaldiscipline op zich niet veel te maken omdat het kliko-systeem (allemaal bakken met een kleurtje) in hartje stad nauwelijks bestaat. Ik loop, eens in de zoveel dagen, met een zak restafval en een pasje naar een van de twee min of meer nabij gelegen ondergrondse containers en meestal werkt dat prima. Toegegeven… ook wel eens niet en dan moet je helemaal naar die andere container met je soms iets te zware vuilniszak of terug naar huis om dat ding tijdelijk in de gang te stallen. Hoe dan ook, ik kan dus niet op basis van eigen ervaring beoordelen of die nieuwe aanpak nou een ‘vloek’ of een zegen is. Volgens mij verschilt dat per huishouden (grootte en samenstelling) want ik zie ook diverse reacties van mensen die stellen met ‘één keer per maand’ prima uit te komen.
Toch denk ik dat het pas écht zou helpen als de overheid zich, méér nog dan nu al het geval is, zou gaan richten op het terugdringen van in plastic verpakte voedselproducten. Zo’n eh… komkommer met een condoom om koop ik zelf, uit pure verontwaardiging, al jaren niet meer.
Overigens hoop ik nog altijd dat er op een dag een verpakkingsvrije, ofwel ‘zero waste’ mini-supermarkt in mijn stad verrijst. Voor onverpakte groente en fruit hebben we gelukkig altijd nog een fijne weekmarkt in Dordt.
Kees Thies 
De grijze container is voor restafval. De blauwe voor oud papier en karton (opk). De groene voor groente-, fruit-, tuinafval en etenswaren (gfte) en de oranje voor…….nee, niet voor plastic. De oranje is voor PMD. Dit zijn verpakkingsmaterialen. De inhoud van de ingezamelde PMD wordt gecontroleerd bij de verwerker. Zitten er zaken in die geen verpakkingen zijn, bijvoorbeeld een plastic tuinstoel, een plastic afdekzeil, een oude plastic afwasbak, dan wordt de gehele lading PMD afgekeurd, weer ingeladen en naar de verbranding gereden. Het handmatig verwijderen van deze stoorstoffen is niet toegestaan. De afkeur varieert tussen de 0 en 100%. Ditzelfde geldt voor GFTE. Zit er rommel in de GFTE ( een blikje in de container, een vuilniszak?) dan wordt er eufemistisch ‘groene energie’ van gemaakt ( de restverbranding in dus). De afkeur van PMD is enorm toegenomen na het Chinese importverbod. Er zit niemand echt te wachten op PMD of GFTE als tweedehands grondstof. Het is moeilijk reinigbaar en slecht te recyclen. De verpakkingsindustrie (die dus de verpakkingen produceren) storten geld in een fonds dat geld uitkeert aan de gemeenten voor de inzameling van hun eigen PMD-rommel. Hoe meer afkeur, hoe minder uit te keren vergoeding. Uiteindelijk heeft restafval dus vele kleuren en is het rendement van scheiden afhankelijk van de collectieve scheidingsinzet en de vraaggroote van de gescheiden grondstofstromen.
Afval scheiden? Heeft zijn beperkte zin, tenzij het geld opleverd voor de recyclingsbedrijven. De rest van het afval wordt vermengd en op één hoop gegooit; zoals plastic die niet meer te recyclen is, luiers, radio actief ziekenhuis afval, asbest, chemicalien…etc. Als je dacht dat de groene gedachte het ei van columbus was, dan kom je bedrogen uit.
De Dordtse derde merwedehaven, de stortplaats van Dordrecht. Uit eigen ervaring weet ik dat er enorm mee gesjoemeld word, zeker tussen recyclingsbedrijven en de afval aannemers (de stortplaatsen).
vaak heb ik tijdens mijn werkbetrekking vele meldingen gemaakt met collegae, maar werd door mijn eigen werkgever tegen de wind geslagen. Het werd zelfs zo erg, dat we onder collega’s een spreekverbot opgelegd kregen van onze eigen werkgever. Ook kwam ik er achter dat mede collega
ernstig ziek werden en het helaas niet meer overleeft hebben. Ook werden collega’s ontslagen die het toch ter discussie wilden stellen. ook waren er collega’s die het allemaal wel goed vonden en soms ook nog een leuke gratificatie kregen, handje contantje van het recyclingsbedrijf waar ze die middag de inspectie deden.
Toen was voor mij ook de maat vol en kreeg enorme arbeidsconflicten, Toen ik hierbij de wethouder Rinette Reynvaan hierop wilde aanspreken, kreeg ik geen antwoord, maar wel dat ik even op kantoor mocht komen van mijn werkgever: STAANDE VOET ONTSLAG. Achteraf heb ik nog een paar pogingen gedaan om autoriteiten aan te spreken op dit soort missrtanden. twee jaar na ontslag ben ik zelf ziek geworden en twee keer aan mijn longen geopereerd en mag ik de rest van mijn leven gaan zitten kniezen met een WAO-uitkering….
Als ik rinette Reynvaan hier persoonlijk op straat aanspreekt, draaien ze hun hoofd wederom zwijgzaam om en rennen weg……wat een bizarre wereld….ook erg jammer dat het geschreven artikel die ik naar het AD had gestuurd geen prioriteit had…blijkbaar niet belangrijk dus. DAAROM SCHIJD IK MIJN AFVAL NIET MEER, het heeft toch geen zin!!!!