Een rattenplaag in het Erwtenpellersdorp? Volgens de fractie Onafhankelijk Papendrecht is daar wel degelijk sprake van, al schijnt het college daar nog niet helemaal van overtuigd te zijn. Hoe het ook zij, voor mij staat een toename van ratten in een stad of dorp altijd een beetje symbool voor eh… hoe moet ik het zeggen… teloorgang, rampspoed? Al dan niet los van die ratten, staat Papendrecht er, qua huishoudboekje, namelijk niet bepaald lekker voor. Na mijn column, nu alweer ruim een week geleden, over een enorme bezuinigingsoperatie die de Papendrechters boven het hoofd hangt (onder andere de speeltuin, de bieb, het kerstijsbaantje en de beeldenroute moeten er aan geloven) ontving ik van diverse maatschappelijk betrokken inwoners, mailtjes die nagenoeg allemaal zo’n beetje dezelfde strekking hadden: het eens zo ‘heilige’ Fokker, ooit het vlaggenschip van Papendrecht, is vandaag de dag eigenlijk vooral aan gemeentelijk blok aan het been geworden. Oorzaak: een politieke deal uit 2011. In dat jaar besloot het gemeentebestuur de grond en het daarop aanwezige vastgoed van Fokker op te kopen teneinde daar dat nieuwe hoofdkantoor van dit bedrijf neer te kunnen zetten. Doel van deze leenconstructie (eigenlijk een vorm van voorschieten) was om Fokker voor Papendrecht te kunnen behouden. Het bedrijf zou die gemeentelijke investering immers ongetwijfeld wel weer terugbetalen en tevens een flinke huur, voor dat nieuwe hoofdkantoor dus, aan de gemeente gaan overmaken. Alleen dreigt dat opzetje nu volledig in de soep te lopen want het gaat momenteel nogal beroerd met Fokker Papendrecht, alsmede met het moederbedrijf en het moederbedrijf van het moederbedrijf. Gevolg: ‘leenheer’ Papendrecht (nu niet meer in staat om voor welke noodzakelijke investering dan ook nog zelf ergens een lening af te sluiten) zit zonder centen en dreigt een zogeheten Artikel 12-gemeente te worden. Wat dat betekent? Ach… in het gunstigste geval dat die ratten uit zichzelf wel weer weggaan. Die verlaten immers vaak een zinkend schip.