De gemeente gaat een zoveelste poging wagen om de parkeerproblemen in Oudelandshoek op te lossen. Die poging begint met een enquête onder bewoners, alleen is die kennelijk nogal smalletjes opgezet aangezien veel Oudelandshoekers (Is dat een woord?) beweren nooit een enquêteformulier in de bus te hebben gehad. Nu weet ik wel dat je bij een steekproef niet altijd iedereen hoeft te betrekken, maar juist in deze buurt maakt het wel degelijk verschil wat de gezinssituatie is van degene aan wie je een ‘parkeervraag’ stelt. Het is immers duidelijk dat er in Oudelandshoek meerdere ‘kampen’ leven, namelijk bewoners met, laten we zeggen, veel blik in de huishouding (drie á vier auto’s wegens thuiswonende kinderen) en bewoners die vinden dat de aanleg van méér parkeerplekken in de wijk niet ten koste mag gaan van het woongenot. Overigens vind ik die hele enquête totaal overbodig, want wie de feiten nu nóg niet kent moet de afgelopen jaren op een andere planeet hebben doorgebracht. Ik noem er even een paar in vogelvlucht: Oudelandshoekers beschikken vandaag de dag over méér auto’s dan de wijk – die nooit écht ‘autominded’ is opgezet – aan parkeerruimte biedt, veel bewoners offerden (begrijpelijk) hun garage op voor een extra slaapkamer, betrokken hun carport bij de tuin of nemen hun werkauto (veelal een busje) mee naar huis. Hieraan gaat veel ‘parkeerruimte’ verloren. Het aloude credo ‘autootje voor de deur’ zien veel Oudelandshoekers als een vanzelfsprekendheid, evenals de gedachte dat parkeren per definitie gratis is. Mijn conclusie: het probleem is niet op te lossen door bomen, paaltjes of groenstroken te verwijderen. Dat levert hooguit een kleine winst op, die weer snel zal wegsmelten. Ik vrees dan ook dat de invoering van een vergunningssysteem (bijvoorbeeld vanaf de derde auto per huishouden) én het weren van bedrijfsauto’s uit de straten de enige structurele oplossing biedt. Daar tegenover moet staan dat er aan de rand van de wijk een parkeerterrein of -garage voor vergunninghouders moet worden aangelegd.