Nee, niet elke automobilist die het gaspedaal soms nét een tikkie te ver intrapt is in mijn ogen per definitie een onnadenkende eikel. Zelf ben ik op dat gebied zeker niet ‘brandschoon’, want zo nu en dan ligt er, ook op mijn deurmat, nog wel eens zo’n vervelende aanschrijving van Justitie. Zonder nou iets goed te willen praten, moet ik daar wél bij vermelden dat het dan om relatief lichte ‘vergrijpen’ gaat; op de Laan der VN (richting de afslag Rotjeknor) bijvoorbeeld of op de Rondweg, ter hoogte van de Papendrechtse brug. Ook heb ik, meestal na een lange autorit, nog wel eens last van een – zoals de Belgen dat zo treffend zeggen – ‘té zware voet’ als ik vanaf de Rondweg de Merwedestraat op rij. En op de Sint Jorisweg en het Steegoversloot, waar je maar 30 mag, word ik regelmatig geconfronteerd met zo’n boos kijkende elektronische smiley. Kortom, ik ben niet roomser dan de Paus al probeer ik me, zeker binnen de bebouwde kom, wel degelijk aan de opgelegde limieten te houden, wat met het voortschrijden der jaren trouwens steeds makkelijker geworden is. Het is wellicht een wat lange aanloop naar wat ik wil zeggen, namelijk dat ik het volledig eens ben met de wens van de plaatselijke VVD om op méér plekken in Dordrecht (al dan niet mobiele) filtspalen neer te zetten. Op té veel straten, lanen en wegen in deze stad wordt, zo weten we allemaal, wel degelijk structureel véél te hard gescheurd. Overigens was het zeven jaar geleden al de PvdA in deze stad die ooit opperde om een uit België afkomstig idee in Dordrecht in te voeren. Dat plan ‘Ik flits mee’ maakte het mogelijk om inwoners te laten beslissen op welke ‘zware-voet-plekken’ vaker flitsacties moesten worden uitgevoerd. Dat plan werd in 2014 door het college (waar de VVD destijds deel van uitmaakte) wat ál te makkelijk verworpen. Een prettig gevalletje voortschrijdend inzicht van de VVD, zullen we maar zeggen.