Hebt u dat ook wel eens, dat u een zinnetje in de krant leest en vervolgens denkt… wacht even? Stond dat er nou écht? Nee joh, dat kan niet. En dan leest u dat zinnetje dus nóg een keer, u giet uw glas wijn leeg in de gootsteen, u bonkt drie keer met uw hoofd tegen de deurpost, u maakt een stevige boswandeling, neemt een kouwe douche, poetst de brillenglazen op, haalt diep adem, slaat de krant wederom open en u laat het verhaal ten derde male tot u doordingen. Klaar? Daar komt ‘ie dan: ‘Er moet door de Provincie 70 miljoen euro geïnvesteerd worden om de MerwedeLingeLijn van nieuwe treintjes te voorzien met als gevolg dat de huidige toestellen – met nog altijd een waarde van ongeveer 30 miljoen – kunnen worden afgeschreven. Als we dat niet doen blijven we tot minstens 2038 met de huidige problemen op die lijn zitten, hetgeen het volgende betekent: nog minstens anderhalf decennium voortdurend storingen, treinen die niet rijden of te laat arriveren, geen ruimte om uw fiets of scootmobiel mee te nemen, geen toiletten en zit u in een rolstoel dan mag u de komende 17 winters lekker een potje blijven vernikkelen op een tochtig perron.’
Het bovenstaande is geen verzinseltje van een doorgeslagen columnist hoor. Nee, het is gewoon de keiharde realiteit, die het failliet aantoont van een niet werkend systeem, namelijk het systeem dat politici zo mooi aanduiden als marktwerking. Ik bedoel: je speelt als overheid om de zoveel jaar een paar vervoersbedrijven tegen elkaar uit, je kiest uiteindelijk voor dát bedrijf dat z’n diensten (tegen beter weten in) het áller-goedkoopst aanbiedt. En dan… tja, dán gaat het dus mis en roep je als bestuurder dat er nu héél snel geld bij moet. Welk geld? Belastinggeld, úw geld, mijn geld, zondegeld. of beter gezegd, nieuw pokergeld… het ouwe is immers weggespeeld door amateurs die héél slecht kunnen pokeren.