Noem me wantrouwig, maar ik zie toch echt vooral een gevalletje ‘déjà vu all over again’ aan de horizon gloren. Waar ik het over heb? Over Papendrecht, dat weer eens een hoop miljoenen gaat pompen in een luchtvaartbedrijf met een onzekere toekomst. Ook lees ik dat wethouder Paans, die zich voor dat Fokker-karretje heeft laten spannen, zélf binnenkort burgemeester van de gemeente Krimpenerwaard wordt. Kortom, mocht deze nieuwe Fokkerdeal, die nét als de vorige (strikt geheime) overeenkomst weer eens volledig over de hoofden van de inwoners heen gesloten is, de gemeente Papendrecht in de toekomst wederom aan de geeuwhonger brengen, dan is de verantwoordelijke wethouder zelf alweer een carrièrestapje of drie verder en zit zijn opvolger of de opvolger van die opvolger vervolgens met de gebakken peren. Dan mag hij of zij de bewoners namelijk uitleggen dat er weer een kinderboerderij of een bibliotheek moet worden gesloten en waarom de lokale lasten weer een stuk omhoog moeten.
Fokker gaat uitbreiden op het Slobbengors (iets met een campus en wat nieuwe bedrijfshallen) en krijgt wederom een wel héél royale helpende hand uitgestoken van de gemeente, die er maar weer eens een miljoentje of 16 (waarvan driekwart als lening) in steekt. En dat is behoorlijk risicovol aangezien je als gemeente je financiële toekomst dan wel érg nauw verbindt aan het reilen en zeilen van een bedrijf dat niet eens zo héél lang geleden nog in ernstige ademnood verkeerde. Ik vind het trouwens ook vreemd dat een bedrijf een lening afsluit bij een lokale overheid. Ik bedoel: daar hebben we nou toch juist banken voor? En geloof me… ik gun zowel Fokker als Papendrecht uit de grond van mijn hart een florerende toekomst; ik hoop zelfs dat ik uiteindelijk ongelijk krijg, maar in mijn journalistieke ‘leven’ tot dusver heb ik het maar ál te vaak zien gebeuren dat gemeentes die voor bank, suikeroom of huisbaas spelen uiteindelijk van een kouwe kermis thuiskomen.