Even werkte het… vorige week zaterdag. De gemeente had verkeersregelaars ingezet om het zaterdagse verkeer richting parkeergarage Drievriendenhof enigszins in goede banen te leiden. De Vestbewoners (onder wie mijn persoontje) waren zelfs een beetje in verwarring. ‘Hè, geen file voor de deur? En we kunnen ook nog eens zomaar veilig het trottoir op zonder het gevaar te lopen door een fietser of scooteraar uit onze verschoning te worden gereden? Wacht even… de Russen zijn natuurlijk binnen gevallen.’
Bij de rotonde – ik ben er even naartoe gelopen – stonden twee verkeersregelaars; leuke, vrolijke kerels en ook nog eens vader en zoon. Hun taak, die ze overigens met veel humor en enthousiasme vervulden, was duidelijk. Er mochten alleen auto’s de Vest op als de parkeergarage (die snel vol is) daadwerkelijk plek bood en op momenten dat dit niet zo was werden automobilisten via het Bagijnhof naar parkeergarage Visstraat geleid of, via die rotonde waar ze zojuist vanaf kwamen, teruggestuurd naar parkeergarage Spuihaven (nabij het Stadskantoor). En ja, dat werkte… een uurtje of twee, want later die middag stond het gewoon weer muurvast met ronkende auto’s op de Johan de Wittstraat, de Spuiboulevard en de Vest. En trouwens… die files staan er nu ook op doordeweekse dagen en ik hoor al stemmen in de buurt op gaan om hiertegen actie te gaan voeren en ook nog eens een onderzoeksbureau in te schakelen voor een meting van de luchtkwaliteit in dit stukje binnenstad. Nu wil ik, als columnist, eigenlijk liever geen ‘partij’ zijn, maar ik woon daar nu eenmaal (met veel plezier overigens) en sta daar dus wél volledig achter. Er is hier namelijk sprake van een werkelijk onleefbare situatie. Laat ik het zó zeggen… ik heb in mijn leven steden in Derde Wereldlanden bezocht waar het béter geregeld is. De nu nagenoeg dagelijkse Vest-file is een symbool van ernstig lokaal bestuursfalen geworden. Het is de ‘talk of the town’, zeg maar.