Nee, het is geen hobby van me, maar zo nu en dan word ik er als het ware naar toe gezogen… naar de Essenhof. Daar rusten inmiddels velen die mij na aan het hart liggen.
Met het vorderen der jaren – generatiegenoten zullen dat ongetwijfeld herkennen – is het ‘rondje’ dat ik daar maak inmiddels behoorlijk uitgedijd en die gestaag gegroeide colonne aan overleden familieleden en vrienden ligt (begraven of uitgestrooid) nogal verspreid over dat kerkhof. Een bezoekje aan de overigens prachtige Essenhof, is inmiddels dan ook een ware ‘expeditie’ geworden want, misschien wel ter compensatie van het feit dat ik er niet wekelijks, nee zelfs niet eens maandelijks kom, neem ik er – op die momenten dat ik er dan wél ben – méér dan ruimschoots de tijd voor. En zo dwaalde ik onlangs af naar dat oude gedeelte van de Essenhof, waar zich de oudere en meer monumentale graven bevinden. In dat gedeelte was ik al vele jaren niet meer geweest, maar een vaste lezer van mijn column had mij geattendeerd op het feit dat zich hier momenteel een kleine ramp afspeelt. En ondanks het feit dat ik dus al enigszins was voorbereid, schrok ik tóch wel een beetje van wat ik daar aantrof. Een fors aantal van die monumenten (‘huisjes’, beelden, ornamenten) bevindt zich namelijk in erbarmelijke staat en is hard aan restauratie toe. Je hoeft echt geen deskundige te zijn om te zien dat er aan sommige van die monumentjes al tientallen jaren helemaal niks gedaan is. De vraag is nu, wie daarvoor de verantwoordelijkheid draagt? Is dat ‘beheerder’ de Essenhof, is dat de gemeente of is dat het Rijk? Je zou denken het laatste aangezien De Essenhof een rijksmonument is, maar zo ‘werkt’ dat niet; gemeentes hebben, volgens de wet, wel degelijk een zorgplicht aangaande het onderhoud van rijksmonumenten.
Dit schreeuwt in ieder geval om héél snel ingrijpen, want anders hoeft het niet eens meer.