Zou het dan tóch een keer gaan lukken? Gaat het credo ‘money talks’ hier opgeld doen en komt de waarheid eindelijk een keer aan het licht? Ik vind het in ieder geval hoopvol dat er bij de Peter R. de Vries Foundation tot nu toe al zo’n honderd tips zijn binnengekomen over de verdwijning van Germa van den Boom. Deze organisatie maakte vorige week bekend een kwart miljoen euro uit te keren voor de gouden tip die leidt naar de vondst van deze, sinds 1984 vermiste scholiere.
De mysterieuze verdwijning van dit, toen 19-jarige meisje was één van de zaken die de vorig jaar vermoorde misdaadverslaggever De Vries lang bezighield. Ook bij mij spookt de vermissing van Gerda al 38 jaar, op soms onverwachte momenten, door het hoofd. Toen zij destijds, na een avondje stappen in Gorinchem, verdween was ik verslaggever van de ‘voorganger’ van deze krant (Dagblad De Dordtenaar). Die verscheen destijds nog in Werkendam en omgeving en om die reden dus werd ik door mijn werkgever meermalen het pontje over ‘gejaagd’ om over deze vermissing een verhaal te maken.
Nee, niet dat ik als jonge verslaggever ook maar enigszins de illusie had dat ‘wij’ (verslaggevers) die zaak zouden oplossen, maar je zat er natuurlijk wél bovenop en ging er aanvankelijk zelfs van uit dat die zaak sowieso wel een keer opgelost zou worden. Niemand kon destijds nu eenmaal vermoeden dat we bijna vier decennia later met z’n allen nog altijd in het duister zouden tasten. Dat dit vandaag de dag óók aan mij een beetje knaagt durf ik bijna niet eens op te schrijven aangezien ik me zeer bewust ben van het feit Germa’s naasten al tientallen jaren achtereen écht in een ware hel vertoeven. De immer voortdurende onzekerheid rondom een vermissing lijkt me immers een nóg zwaardere last om te dragen dan de bittere zekerheid over haar levenseinde.