De overtollige bokjes van Park Weizigt eindigen dus tóch op de menukaart en eerlijk gezegd kijk ik daar niet van op. Ik heb die praatjes over ‘herverdeling’ tóch al nooit geloofd.
Trouwens… reality check… in de veeteelt zijn mannetjes nu eenmaal altijd ‘het bokkie’… dat geldt ook voor  andere eetbare en daarom massaal gefokte zoogdieren, als haantjes, stiertjes en rammetjes. Of dacht u soms dat zij  op vakantie gestuurd werden naar een bio-vakantieoord op de Hoge Veluwe? Nee, zij gaan éérst voor de bijl en de dames pas als ze uitgemolken of uitgebaard zijn.
Kortom, je zou dus (behalve misschien als u vega of ‘ vegan’ bent) kunnen stellen… waar hebben we het hier nou in hemelsnaam over? Die paar bokkies hebben dan weliswaar een kort, maar – ten opzichte van héél veel andere andere fokdieren – in ieder geval nog reuze aardig leven gehad. En voordat u nu met stoere reacties komt als ‘Ik maak zelf wel uit wat ik eet’ of eh… ‘gevulde hertenreet is best lekker met een portsausje’ (mijn mailbox zit er, sinds mijn vorige column hierover, alweer vol mee)… daar gáát de hele discussie even niet over. De Partij voor de Dieren, die hier onlangs vragen over stelde aan het college, heeft namelijk gelijk in haar stelling dat een park of een kinderboerderij niet als veehouderij moet gaan fungeren. Er zijn immers ook andere ‘oplossingen’ voor dit jaarlijks terugkerende probleem te bedenken. Ik bedoel, waarom zou je per se elk jaar weer nieuwe aanwas in het park nodig hebben? Je kunt die diertjes toch ook gewoon samen oud laten worden en er, middels anticonceptie, voor zorgen dat De Grote Bokkenbaas wél aan zijn trekken komt (de natuur moet immers zijn loop hebben) maar louter met losse flodders schiet? Beetje lullig voor de bok misschien, zo’n ingreepje, maar hij zal er geestelijk vast niet héél erg onder lijden. En anders moeten de dames maar aan de anti-Bambi-pil.