Wat goed is komt snel en gáát vaak ook weer snel. Was dat de eerste gedachte die in mij op kwam toen ik hoorde dat burgemeester Hein van der Loo, na nog niet eens vier jaar in functie, de gemeente Zwijndrecht alweer gaat verlaten? En dat terwijl je van een burgemeester toch bést  wel mag verwachten dat hij (of zij) minstens één ambtstermijn van zes jaar gaat vol maken?
Nee dus. Mijn eerste reactie was eigenlijk niet zo positief; even schoten termen door mijn hoofd als ‘baantjesjager’, ‘opportunist’ en eh… ‘carrièrepoliticus’, maar al snel begreep ik dat Zwijndrechts burgervader min of meer geconfronteerd moet zijn  met een  ‘offer he couldn’t refuse.’
Tuurlijk… je hóeft natuurlijk niet te solliciteren als er een véél grotere gemeente als Almere (220.000 inwoners ten opzichte van 45.000 inwoners in Zwijndrecht) vrij komt, maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat de nog relatief jonge Van der Loo (hij is pas 51) zó’n zeldzame kans niet voorbij laat gaan. In Almere, immers nog altijd vól in ontwikkeling, ligt voor een handige en dynamische bestuurder (zoals ik al zei: wat goed is komt snel) een prachtige en bij de man passende uitdaging in het verschiet. Want eerlijk is eerlijk, Van der Loo, van oorsprong bankier, heeft zich in de afgelopen jaren als burgemeester van Zwijndrecht – waar hij in het openbaar ambt debuteerde – aantoonbaar bewezen als de juiste man op de aanvankelijk juiste plek. Toch werd al snel duidelijk dat die ‘juiste plek’ inmiddels een tikkie té klein voor hem geworden was. Dat bedoel ik overigens absoluut niet onaardig jegens Zwijndrecht, want dat is zéker geen slaperige ‘afbouwgemeente’ voor uitgerangeerde politici. Toch geloof ik écht en oprecht dat Van der Loo en Almere, juist op dit moment in de tijd, perfect bij elkaar passen. Die overstap komt te vroeg voor Zwijndrecht, dát wel… maar is niet onlogisch en daarom begrijpelijk.