Als ik terugdenk aan mijn schooljaren dan durf ik wel op te biechten dat ik een typische ‘zeventjesleerling’ was. Voor toetsen en werkstukken scoorde ik meestal wel een zeven en ook op mijn eindrapporten overheerst dat getalletje dat in onderwijskringen destijds woordelijk werd vertaald als ‘ruim voldoende.’ Daarbij komt dat ik door leraren over het algemeen (die woorden zijn letterlijk terug te vinden op diverse rapporten) als ‘ietwat gemakzuchtig’ werd aangeduid en ook kom ik, op één van die rapporten een krabbeltje van een betrokken docent tegen. ,,Je probeert altijd met uitermate minimale inzet het maximale te bereiken en dát zijn in jouw geval zevens dus.’’ Eigenlijk zei hij op een zo vriendelijk mogelijke toon (maar dát drong pas jaren later tot me door) dat ik een luie donder was en hij had nog gelijk ook. Aan ál te veel studeren ging immers kostbare ‘hang- en zuiptijd’ in kroeg en Wantijpark verloren.
Waarom ik hier over begin? Omdat ik in de zogeheten Stationsbelevingsmonitor 2022 een ‘zeventje’ zie staan bij Station Dordrecht. Nou ja, om precies te zijn scoort ‘ons’ Centraal Station (dat overigens officieel gewoon Station Dordrecht heet) een 6.95, maar in mijn schooljaren werd dat toch écht afgerond naar een zeven. Eigenlijk zou ik dus, als (hopelijk voormalig) ‘zeventjesmens’ tot de conclusie moeten komen  dat het met Station Dordrecht eigenlijk wel snor zit. Maar kennelijk ben ik, in de loop der jaren, tóch wat meer op die betrokken docent gaan lijken, want ik vind dat waarderingscijfer voor ons prachtige station namelijk serieus benedenmaats. Een gemeente met een treinstation in zó’n mooi gebouw, tevens ‘voorportaal’ van zó’n  prachtige stad, mág eigenlijk geen genoegen nemen met een zeventje. Het nu wat ál te kille Station Dordrecht verdient het om weer die levendige en beloftevolle ontmoetingsplek te worden die het ooit was.
Daar was twee jaar geleden toch een gezamenlijk gemeentelijk en provinciaal investeringsplan voor? In welke bureaula is dat plan beland?