Een maximumsnelheid van 30 in plaats van 50 kilometer per uur binnen de bebouwde kom… maakt dat nou écht verschil? Veilig Verkeer Nederland pleit hier al jaren voor en uit onderzoek blijkt dat bijna 70 procent van de automobilisten in dit land ook bereid is om zich daaraan te houden.
De discussie hierover werd gisteren in mijn krant weer eens aangeslingerd en in een reactie lees ik dat iemand stelt dat het uiteindelijk nauwelijks verschil maakt of je nu 50 of 30 rijdt in de stad. Ook spreekt iemand van symboolpolitiek. Beide ‘reageerders’ hebben simpelweg ongelijk; daar kom ik zo op terug. Eerst wil ik eerlijk opbiechten dat ik het zelf ook niet altijd makkelijk vind om in een stad voortdurend ‘op’ die 30 te rijden. En tóch doe ik dat (zeker in mijn ‘eigen’ stad) tegenwoordig steeds bewuster, al is het alleen al omdat ik het een uitdaging vind om die smileys op de Hallinqlaan en de Sint Jorisweg ook daadwerkelijk te laten ‘smilen.’ Maar alle gekheid op een stokje… het maakt wel degelijk uit, die 20 kilometer verschil. Niet voor niets hebben vertegenwoordigers van 140 landen drie jaar geleden in de zogeheten ‘Stockholm Declaration’ getekend voor het instellen van een maximumsnelheid van 30 km per uur in bebouwde gebieden wereldwijd. Toegegeven, de handhaving hiervan is ingewikkeld, maar moet het daar dan écht van afhangen? Onderzoeken hebben uitgewezen dat 30 instellen als norm (bijvoorbeeld in Oslo en Helsinki, waar 30 al veel langer geleden is ingevoerd) uiteindelijk leidde tot een mentaliteitsverandering die de veiligheid uiteindelijk ten goede kwam. Los daarvan blijkt ook uit de simpele (fysieke) feiten dat de kans op een dodelijk ongeval bij 30 km per uur kleiner is dan bij 50; een voetganger die aangereden wordt met een snelheid van 30 km per uur heeft een overlevingskans van 95 procent. Dat is 10 procent hoger dan bij 50… niet over zeuren dus.