Bewoners van de binnenstad geven hun woonomgeving een 7.6, zo blijkt uit onderzoek en dat is een paar puntjes boven het gemiddelde (7.3) van álle Dordte wijken. Maar wat zeggen die cijfers nou eigenlijk écht? Ik kan me voorstellen dat die ruime zeven-en-een-half het gevolg is van het feit dat het stadshart vooral een mooie en zelden saaie plek is om te vertoeven.  Zelf vind ik het nog altijd een feest om dagelijks door de binnenstad te slenteren en verder is het natuurlijk prettig dat de visboer, mijn stamkroeg, terrasjes, de sportschool, het station en het theater ook daadwerkelijk op eh… ‘slenterafstand’ liggen. Maar wonen in de binnenstad heeft natuurlijk ook wel mindere kanten; de drukte kan je soms tegen staan, je autootje parkeer je niet voor de deur – om nog maar te zwijgen van de prijs die je überhaupt voor parkeren in de binnenstad betaalt – en als er een evenement in de stad gaande is dan ‘geniet’ je ongevraagd in álle opzichten mee… óók als je hoofd daar even niet naar staat. Niet dat ik daar mee zit, want die ‘reuring’ is nou juist de reden dat ik voor een leven in de binnenstad gekozen heb, al zal ik dat maffe kots- en pillenfeest Dancetour (waar de organisatie onlangs de stekker uit trok) persoonlijk niet gaan missen. Ik kan me trouwens ook prima verplaatsen in mensen die er juist bewust voor kiezen om in een rustige omgeving te wonen en als ik het me kon veroorloven zou ik het liefst twee huizen bezitten: één in de binnenstad en eentje aan de Wantijdijk in Stadspolders, alwaar ik tijdens wandelingen met Blafmans, altijd een soort vakantiegevoel krijg. Nou ja… nóg liever zat ik wat vaker op Terschelling, maar daar hebben ze dan weer geen Rutte, geen Brokkinggebak, geen Kunstmin, geen Drierivierenpunt, geen Dordtse weekmarkt, geen Scheffersplein en geen ‘gortdroge’ mede-schapekoppen, dus eh… het is eigenlijk wel goed zo.