Met een nog nét niet afgestudeerde student van mijn vroegere (Tilburgse) journalistenschool wandel ik door Dordt en even is het of ik een andere bril draag. Hij is een geboren en getogen Schapekop, maar woont inmiddels alweer jaren in Tilburg en door zijn enthousiaste ogen, zo ontdekte ik, ziet ‘mijn’ binnenstad er zomaar ineens héél anders uit… méér toekomst en minder verleden, zeg maar. Dat ontroert me enigszins al laat ik dat niet merken.
Een waslijst aan prima vragen had hij ‘opgetuigd’ (soort afstudeerproject), waarvan de laatste mij nog altijd bezig houdt: ‘Wat mis je in Dordrecht?’ Om tijd te rekken kaatste ik – oud trucje – de vraag terug. Zijn antwoord vond ik fascinerend. Ik had een klaagzang verwacht over jong zijn in een relatief ouwe stad… over het feit dat Dordt, in tegenstelling tot Rotterdam en Breda, niet betaald een studentikoze uitstraling heeft, dat het hier op uitgaansgebied misschien wat saai is voor mensen jonger dan dertig en dat het winkelaanbod hier te wensen over laat. Maar niks van dat alles… integendeel zelfs. ,,Ik kom hier in het weekend altijd graag terug en dan is het juist fijn om in een bruine kroeg met vrienden van vroeger wat bij te kletsen. Ook zij zijn in de afgelopen jaren bijna allemaal uitgevlogen vanwege werk of studie, maar weet je wat het is met Dordt? Je kunt hier wel vertrekken maar écht verlaten doe je het eigenlijk nooit. Ik zou hier na mijn studie ook best wel weer willen komen wonen, nee niet bij mijn ouders in Sterrenburg, maar in het centrum, dus eh… als je nog tips of connecties hebt, denk dan even aan mij.’’
Ik ben nog wat verbaasd over dat antwoord, maar nu is het mijn beurt. Wat mis ík eigenlijk in Dordt? Het antwoord op die vraag houdt u nog even te goed… morgen kom ik er op terug. Hè leuk… mijn eerste column met een cliffhanger.