Het is alweer ruim zeven jaar geleden dat ik van de hoofdredactie van dit dagblad het verzoek kreeg om stadschroniqueur te worden… nou ja, eerlijk gezegd werd destijds de term ‘stadskronieker’ gehanteerd, hetgeen te maken heeft met het feit dat het mediabedrijf dat deze krant (en nog veel meer kranten) uitgeeft, van origine een Vlaams bedrijf is en Vlamingen zijn nu eenmaal niet zo dol op woorden die ál te ‘Franserig’ klinken. Dat levert overigens prachtige taalpareltjes op als droogzwierder (centrifuge), draagberrie (brancard) en appelsiensap (jus d’orange).
Ik vond chroniqueur (of kronieker) eerlijk gezegd een prachtige term, maar uiteindelijk is toch besloten om het Engelse woordje column boven mijn dagelijkse episteltje te plaatsen en da’s ook prima. De allereerste column die ik voor deze krant schreef (op 4 januari 2010) ging over die grote vuurwerkbrand bij het VTC (voor al uw spijkerbroeken en gillende keukenmeiden) aan het Van Neurenbergpad. Ik beschreef daarin hoe ik me op ‘the day after the night before’ (het was een vrijdagochtend) een beetje ramptoerist in eigen stad voelde omdat ik mijn nieuwsgierigheid over de schade die daar was aangericht niet kon bedwingen. Gelukkig, zo constateerde ik, was ik niet de enige Dordtenaar die daar op Nieuwjaarsdag poolshoogte kwam nemen… integendeel: ik telde daar méér (overigens geen ‘ramplustige’ maar oprecht bezorgde) Dordtenaren dan tijdens een gemiddelde thuiswedstrijd van de plaatselijke FC. Sinds die aller-eerste column schreef ik over van alles en nog wat… over verkeersblunders, bestuurlijke missers, daklozen, bioscoopnood, vieze luchtjes, nalatige chemieconcerns en mijn persoonlijke beslommeringen. Vandaag wil ik het met u hebben over een stickertje. Op dat stickertje (Vlamingen zeggen plakkertje) staat een poepend hondje met daarachter een met een zakje ‘gewapend’ hondenbaasje. Dat stickertje, zo lees ik, plakt de gemeente op alle vuilcontainers die toegerust zijn met een zogeheten zwerfvuilklep. De boodschap? U mag uw gevulde (liefst dichtgebonden) poepzakje, via die klep, gewoon in de container flikkeren. Hoe overbodig en stompzinnig kan een boodschap zijn? Beledigend zelfs, want in de ogen van de ambtenaar die dit bedacht heeft vormen wij Dordtse hondenbezitters kennelijk gezamenlijk één grote Jostiband. Wat een poephoofd zeg.