Ja, ik weet dat er belangrijker zaken in het leven zijn dan de mogelijke komst van een standbeeld. Een standbeeld voor wie? Nou goed dan… voor die paar lezers die zojuist vanonder een steen gekropen komen of tijdelijk in een gesloten inrichting zonder wifi zaten, ik heb het over Willem. Nee, niet over ome ‘broodje poep’ Willem, niet over ‘die kromme’ van Feyenoord en ook niet over Willem ‘de Neus’ uit 020, maar over Willem van Oranje, ook wel bekend als ‘Vader des Vaderlands.’ Nu ben ik op zich voorstander van een beeldrijke binnenstad met liefst – mits mogelijk – goed gelijkende ‘klassieke’ standbeelden in brons en van mensen die hier ooit geleefd hebben of anderszins hun ‘voetafdruk’ in deze stad hebben achtergelaten, want beelden vertellen een verhaal en verschaffen een stad een zekere allure.
Ook ben ik zeker niet tegen een beeld van Willem in Dordt, al heb ik begrip voor de argumenten van de tegenstanders, voor wie een dergelijk eerbetoon aan Neêrlands ‘founding father’ nou juist op dit eiland een doorn in het oog is. Willem is immers de overgrootvader van Willem III, die in 1672 een dubieuze rol speelde bij de gruwelijke moord op ‘onze’ gebroeders Johan en Cornelis de Witt. En hoe interessant de discussie herover ook mag zijn en hoe prachtig het is om te zien dat we met z’n allen vele eeuwen later zo lekker fanatiek over onze geschiedenis twisten, persoonlijk zit ik toch meer in mijn maag met de manier waarop we een kleine twee jaar geleden zomaar ineens met Willem geconfronteerd werden. Het beeld werd ons namelijk (gratis) in de schoot geworpen door een welvarend clubje mensen met een missie (‘Méér Willems in het Hollandse straatbeeld’) en onder het motto ‘een gegeven paard mag je niet in z’n paardenbek kijken’ wordt het ons momenteel door het gemeentebestuur door de strot geduwd. En het ergste is… het is nog een lelijk ding ook. Ach, misschien biedt juist dát (een sullig Willempie met een lullig hondje aan zijn voeten kijkt als een angstige Kermit de kikker de wereld in) de tegenstanders nog enige troost.
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Kees Thies 
Het probleem is dat veel mensen waaronder mw. Korzelius en mijnheer Bijl (zie hun reactie in Dordt Centraal) als volwassen mensen nog steeds in het Oranje sprookje geloven en de figuur Willem de Zwijger als een onkreukbare aanvoerder en zelfs als vader des vaderlands zien. De man is op zijn minst een omstreden historisch figuur vanwege zijn opportunisme en het vele bloed dat aan zijn handen kleeft. Twee geschiedenis studenten uit Leiden hebben twee jaar geleden d.m.v. een boek de echte handel en wandel van deze Willem uit de doeken gedaan. Helaas weten weinig mensen van dit onthullende boek af, laat staan dat ze het gelezen hebben. Dit boek werpt toch wel een heel ander licht op onze “vader des vaderlands” die dankzij een enorme propaganda machine in die tijd als een held en als een onbaatzuchtig voorbeeld werd gesteld. Ons volkslied het “Wilhelmus” met zijn 14 coupletten is daar een goed voorbeeld van. Een en al lof in deze ode voor Willem I, notabene op schrift gesteld door zijn rechterhand Marnix van St. Aldegonde. Hoe objectief wil je het hebben. Niet zo lang geleden onttsond er enige discussie of sommige standbeelden, gezien de wetenschap van nu, niet zouden moeten verdwijnen waaronder een standbeeld van Jan Petersz. Coen, ook bekend van het plegen van genocide in het toenmalige Nederlands Indië en van de omstreden VOC mentaliteit. Voor omstreden historische figuren zou je dus niet langer meer standbeelden moeten willen oprichten en dus ook niet van Willem van Oranje en zeker niet in de stad van de Witten, fervente tegenstanders van het Oranje bewind. Lees de dissertatie van Johan de Witt met als titel “De Ware Vrijheid”. Eigenlijk zou de hele Dordtse bevolking tegen het standbeeld in geweer moeten komen, maar helaas gelooft de meerderheid nog steeds in het Oranje sprookje inclusief het huidige koningshuis. Dus wat mij betreft: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. De enige die tot nu toe het juiste argument heeft aangevoerd is de columnist van Dordt Centraal van Waardenburg die met zijn column de spijker op zijn kop sloeg. De voorstanders zoals heer Schoon van het DM ontbreekt het aan historisch besef en respect voor de Dordtse geschiedenis en volksaard en zijn slechts slippendragers van de Oranje dynastie, inclusief de groep van Orangisten die ons dat wanstaltige beeld door de strot willen duwen. Hopelijk weten onze gemeenteraadsleden straks het Dordtse sentiment in deze op de juiste waarde te schatten.