Toen ik jaren geleden mijn eerste stageperiode afsloot op de Rotterdamse redactie van een inmiddels niet meer bestaand dagblad, gaf mijn stagebegeleider mij de volgende boodschap mee: ‘Zorg er voor dat verwondering, nieuwsgierigheid en oprechte belangstelling voor je medemens je drijfveren blijven… als je dát weet vast te houden, ga je het in dit vak lang volhouden.’
Ik denk nog regelmatig terug aan dat welgemeende advies… de laatste tijd vaker dan ooit zelfs. Waarom? Omdat ik weet dat ik als journalist met eh… veel ‘vlieguren’ zeg maar, in de gevarenzone zit. Er komt namelijk altijd wel een moment in je loopbaan dat je denkt: wacht even. Dit heb ik eerder gezien… en ook vaker trouwens. Het is het welbekende gevoel van ‘been there, seen it, got the t-shirt’ en met dát virus wil je als journalist  liever niet ‘besmet’ raken. Het is een wat lange aanloop naar wat ik eigenlijk wil zeggen, dus ik kom meteen maar tot mijn punt. Een onafhankelijk onderzoeksbureau (heel gek… ze zijn altijd ‘onafhankelijk’) deed onlangs eh… onderzoek (want dat doen onderzoeksbureaus nu eenmaal) naar het reilen en zeilen op rangeerterrein Kijfhoek (u weet wel, die plek ‘om de hoek’ waar veel met giftreintjes geschoven wordt) en komt tot de conclusie dat we hier te maken hebben met, en ik citeer, ‘structurele veiligheidsproblemen.’
Wacht even… ben ik nou inderdaad blasé geworden omdat ik mijn schouders ophaal bij dat eindoordeel? Ik bedoel, je kijkt een maandje in de keuken bij FC Dordrecht en je komt tot de conclusie dat ze de Champions League voorlopig niet gaan winnen en je neust een tijdje rond op een blindeninstituut en je constateert dat men er nogal matig ziet.
En o ja… de reactie van ProRail-bobo Pier Eringa is óók al zo verrassend: ‘Wij nemen deze bevindingen serieus en realiseren ons dat er veel werk ligt om de veiligheid op Kijfhoek te verbeteren en duurzaam te borgen.’ Ja hoor… en eh, kalkoenen zijn nerveus in november.
Voordat ú het zegt, zeg ik het zelf maar: tijd voor een weekje Terschelling Thies… liefst mét dwangverpleging en veel juttersbitter.