Ja, ik ga een bekentenis doen en nee, da’s niet moedig van me, want mijn ‘misdaden’ speelden zich alweer dermate lang geleden af dat ze vermoedelijk wel verjaard zullen zijn. Vandaag de dag heb ik het geluk vanuit huis te mogen werken en hoor ik die vervelende verkeersberichten meestal op mijn wekkerradiootje, nét voordat ik me nog één keer omdraai. Er was echter óók een tijd dat ik nagenoeg dagelijks in de auto zat en soms inderdaad nét ietsjes te hard over de Merwedestraat reed, meestal in de vroege avond… stad in, zeg maar. Hoe dat kwam?  Tja, als je zo’n twaalf jaar achtereen van en naar Hilversum of Amsterdam rijdt en je elk jaar gemiddeld wéér vijf minuten langer in de file staat dan kom je na een zware werkdag nog wel eens een tikkie ‘gekookt’ aan bij de (soms óók nog eens gesloten) Papendrechtse brug en als je dan eindelijk die afslag richting Merwedestraat bereikt had, stond je hoofd op onweer en je chagrijnige voet nog op standje snelweg. En nee, da’s zeker geen excuus, maar het zijn wél de droge feiten. En als nou iemand (God, Spock, Willem van Hanegem of m’n vader) me, bij het naderen van de Merwedestraat, bij wijze van spreken even streng zou hebben toegesproken (‘Hou je nou effe in Niki Lauda, want om hier harder te gaan rijden dan toegestaan heeft geen enkel nut en je brengt er alleen maar anderen en jezelf mee in gevaar’) dan zou ik me destijds vast beter beheerst hebben.
Ondanks die recente grootscheepse renovatie, die overigens vele miljoenen gekost heeft, nodigt de Merwedestraat vandaag de dag (bij ongeveer 10 procent van de bestuurders) helaas kennelijk nog altijd uit tot gas geven en dus wil Beter Voor Dordt nu laten onderzoeken of deze ‘potentiële racebaan’ wellicht kan worden versmald naar één rijbaan aan elke kant. Dat malle en volgens mij ook geldverkwistende idee schetst volgens mij de machteloosheid en besluiteloosheid van een tóch al ‘dolende’ partij die in deze ‘affaire’ alleen nog maar uitstraalt: ‘Wij weten het inmiddels zelf eigenlijk ook niet meer.’