‘Dordt en de vloek van het rioolgemaal.’ Onder die titel zou je dat hele gemeentelijke blunderdrama aan de Hazelaarlaan kunnen boekstaven. Voor wie het verhaal niet kent, gaan we even terug in de tijd: in Dubbeldam (aan de Hazelaarlaan dus) plaatste de gemeente, enkele jaren geleden een schakelkast voor een rioolgemaal. Nee, niet aan de slootkant,  waar zo’n ding hoort, maar precies voor de deur van een zojuist gebouwd huis. Het bleek een foutje te zijn; een communicatiestortinkje tussen een bijziende ambtenaar en een hardhorende aannemer, vrees ik. Of misschien lag er wel aardbeienjam op de werktekening van het installatiebedrijf… het gevolg was in ieder geval dat de bewoners van dat huis zomaar ineens opgescheept zaten met een hoge metalen kast op anderhalve meter van hun voorraam. De verantwoordelijk wethouder Marco Stam beloofde de vergissing snel te herstellen: ,,Die  kast gaan we binnen enkele weken naar een hoekje van de straat verhuizen, dus eh… don’t worry, be happy.’’ Mooi niet dus, want wat bleek: verplaatsing van die installatie zou vele tonnen gaan kosten en dus moest de wethouder, inmiddels kennelijk sufgeluld door gemeentelijke juristen, zijn belofte snel weer verbreken. Kortom, de rioolkast werd een stukkie verlaagd, een schadevergoeding werd toegezegd (‘Onze advocaten bellen de uwe’) en met een beetje mazzel kraait er over een tijdje geen columnist meer naar. Maar wat blijkt nu? Onder dat rioolgemaal wemelt het inmiddels van de ratten, die daar inmiddels een eigen buizenstelsel hebben gegraven. Een in allerijl ingeschakelde deskundige heeft inmiddels al geconcludeerd dat de oorzaak van de rattenplaag terug te voeren is op de aanwezigheid van dat verkeerd geplaatste rioolgemaal. En zoals u wellicht weet hebben ratten maar één hobby, dus de kans is niet denkbeeldig dat die snel groeiende rattenpopulatie aldaar binnen afzienbare tijd in de buurt op huisbezoek gaat. Ramp op ramp… dat krijg je dus als slapende ambtenaren, onnadenkende aannemers en blunderende bestuurders er een eh… ratjetoe van maken.