Wacht even… als ik dus wél prijs stel op die wekelijkse stapel folders (in zo’n vreselijk plastic cellofaantje) en het plaatselijke huis-aan-huis-blad, dan moet ik dus, per 1 januari 2023 een JA/JA-sticker op of rond mijn brievenbus plakken. Doe ik niks en blijf ik dus eh… ongestickerd, dan is mijn gleuf straks dus min of meer gevrijwaard van Aldi & co… toch?
Hé wacht even, dat plan is hier drie jaar geleden toch óók al eens bij de gemeenteraad neergelegd? Was dat destijds eveneens door D66? Nou ja, kennelijk haalde het toen geen meerderheid (da’s me totaal ontschoten) en nú dus wel. Het schijnt veel papier te schelen en da’s dan weer lollig voor bomen, zeg maar. Op zich niks mis mee dus.
Maar hoe zit het dan met mijn favoriete huis-aan-huisblad Dordt Centraal? Dat krantje lees ik graag… vanwege de columns van mijn collega’s, vanwege de gemeentelijke mededelingen (die hou ik immers in de gaten als columnist) en niet te vergeten, vanwege de rouwadvertenties die er in staan. Niet dat er ik nou enig behagen in schep om te zien welke plaatsgenoten het loodje hebben gelegd, maar het is wel handig om de boel een beetje bij te houden, als is het alleen al om een ‘Henk-Krolletje’ te voorkomen. Die feliciteerde immers nog wel eens kennissen met hun verjaardag terwijl ze al al lang en breed op harples zaten.
Volgens mij hoef ik me (en hoeven de mensen van Dordt Centraal zich) geen zorgen te maken, want zónder welk stickertje dan ook kán de gemeente, op grond van de persvrijheid, een huis-aan-huisblad niet uit uw en mijn brievenbus weren. Een eerdere en vergelijkbare rechtszaak die hierover in Utrecht gevoerd werd wees dat uit. Die folders, die nog altijd wekelijks bij mij in de bus vallen en ook meestal ongelezen blijven, kunnen me verder gestolen worden. Die situatie heb ik, eerlijk gezegd gewoon uit gemakzucht, té lang laten voortduren. Kortom. Niks mis met dit raadsbesluit.