Trillingshinder van bussen, of beter gezegd, van elektrische bussen in Sterrenburg. Toen ik hierover las, in de krant van gisteren, was ik niet bepaald verbaasd, want elektrische bussen mogen dan wel een stuk milieuvriendelijker zijn dan die ouwe diesels en benzinebussen (of bussen ‘op gas’) die hier voorheen vooral rondreden, maar ze wegen nu eenmaal wél duizenden kilo’s zwaarder. Veel Sterrenburgers die niet al te ver van een busroute wonen, hebben er duidelijk last van, vooral als die loeizware dingen over een verkeersdrempel rijden.
Ik kan me zo  voorstellen dat dit probleem op meerdere plekken in de stad speelt en dat zou me ook eerlijk gezegd ook helemaal niet verbazen, want na eerdere klachten hierover (het probleem speelt immers al een tijdje) heb ik het archief van onze krant eens uitvoerig op dit onderwerp uitgeplozen. En om die reden was ik dus al even op de hoogte van het feit dat diverse vervoersbedrijven in steden, waar net als in Dordrecht, de overstap gemaakt is naar elektrisch aangedreven busvervoer,  met vergelijkbare klachten te kampen hebben. In Groningen bijvoorbeeld wordt hier alweer enige tijd (eveneens na een klachtenregen) uitvoerig onderzoek naar gedaan, in Assen kampen omwonenden zelfs met scheuren in hun huizen, in Hoorn is besloten om voortaan met kleinere bussen te gaan werken, in het Westlandse plaatsje Monster rijdt de elektrische bus inmiddels niet eens meer door de dorpskern en op Schiermonnikoog mogen elektrische bussen in het enige dorpje dat dit eiland rijk is, niet harder dan 20 kilometer per uur rijden.
In Assen is het onderzoek naar trillende e-bussen inmiddels eveneens in volle gang. Daar zijn, langs diverse busroutes, sensoren in woningen geplaatst om exact te kunnen meten waar bewoners de meeste hinder van bustrillingen ondervinden. In die gemeente wordt ook met argusogen gekeken naar Groningen, waar al enige tijd driftig geëxperimenteerd wordt met ondergrondse anti-trillingssystemen. Die schijnen prima te werken, al hangt er wél een behoorlijk prijskaartje aan.